دیپلماسی بخشی از راهبرد کلان ایران
عابد اکبری، کارشناس مسائل بین‌الملل طی یادداشتی برای میزان به ابعاد و اهمیت مذاکره و خط قرمزهای آن پرداخته است.
این یادداشت را در ادامه می‌خوانید:
در جهان امروز، مذاکره یکی از ابزار‌های شناخته‌شده و پذیرفته‌شده در مدیریت روابط بین‌الملل و تأمین منافع ملی است، اما این ابزار، آنگاه کارآمد و مؤثر است که بر مبنای عقلانیت راهبردی، حفظ عزت ملی و توازن منافع طرفین به‌کار گرفته شود.
آنچه مذاکره را از سازش جدا می‌کند، خط قرمز‌هایی است که یک ملت برای حفظ استقلال، امنیت و اقتدار خود تعیین می‌کند.
جمهوری اسلامی ایران بار‌ها بر آمادگی خود برای گفت‌و‌گو‌های سازنده با جامعه جهانی تأکید کرده و در عمل نیز نشان داده که دیپلماسی و تعامل را بر تنش و تقابل ترجیح می‌دهد.
با این حال، این آمادگی هرگز به معنای پذیرش فشار، تحمیل یا عقب‌نشینی از اصول و ارزش‌های بنیادین کشور نیست.
مذاکره نه به هر قیمت، بلکه زمانی معنا می‌یابد که دو طرف با نیت واقعی برای حل‌وفصل مسائل، و نه بهره‌برداری سیاسی، پای میز بنشینند.
واقعیت آن است که ایران با تکیه بر مواضع شفاف و صلح‌طلبانه خود، از جمله اعلام حرمت شرعی تولید و استفاده از سلاح هستهای، بار‌ها تلاش کرده تا به جامعه جهانی نشان دهد که دنبال تنش، رقابت تسلیحاتی یا ماجراجویی نیست.
- بیشتر بخوانید:
- عراقچی: شکل مورد نظر ایران مذاکره غیرمستقیم است
- عراقچی و ویتکاف شنبه در مسقط به‌صورت غیرمستقیم گفت‌وگو می‌کنند
اما انتظار دارد که این رویکرد با رفتار متقابل پاسخ داده شود، نه با فشار، تحریم یا اتهام‌زنی‌های یک‌طرفه.
تجربه سال‌های گذشته نیز نشان داده است که مذاکره زمانی نتیجه‌بخش خواهد بود که متضمن احترام متقابل، راستی‌آزمایی و تعهد به اجرای توافقات باشد.
مذاکراتی که صرفا برای مدیریت افکار عمومی یا خرید زمان طراحی شوند، نه‌تنها بی‌ثمر خواهند بود، بلکه موجب فرسایش اعتماد و افزایش بی‌ثباتی در سطح منطقه‌ای و جهانی می‌شوند.
در نهایت، ایران از مذاکره نمی‌گریزد و دیپلماسی را بخشی از راهبرد کلان خود می‌داند؛ اما این مذاکره باید عزتمند، متوازن و نتیجه‌محور باشد.
انتهای پیام/