بیبیسی: سیمون کالینز در خانه قرن هجدهمیشان در پنسیلوانیا نشسته است، لباس بلند و گشاد سیاهرنگی مانند زائرها پوشیده که یقه پهنی دارد و یکی از چهار فرزندش را روی پایش تکان میدهد. ساعت ۸:۳۰ صبح است و او کمی خسته به نظر میرسد. سیمون چندین کسبوکار و یک بنیاد را اداره میکند و در حال حاضر هم فرزند پنجمش را باردار است. او و همسرش ملکوم قصد دارند فرزندان بیشتری داشته باشند.
او میگوید: «حداقل هفت فرزند. اما اگر بدنم از جهت فیزیکی توان و قدرتش را داشته باشد، ۱۲ فرزند عالیتر است.»
این زوج آمریکایی، که یکی ۳۷ و دیگر ۳۸ ساله است، با جدیت معتقدند که جهان نیاز به فرزندان بیشتر دارد تا بتوان از خطر فروپاشی تمدن جلوگیری کرد. آنها به نمونهای شاخص از جریان پروناتالیسم یا تولدگرایی تبدیل شدهاند؛ جنبشی مبتنی بر این عقیده که کاهش نرخ تولد مشکلی جدی برای جامعه است و راهحل آن، داشتن خانوادهها بزرگ و پرجمعیت است.
آنها مدعی هستند که در روند لقاح مصنوعی خود از فناوری ویژهای استفاده کردهاند تا جنینها را بر اساس ویژگیهایی مانند هوش غربالگری کنند.
آنها در مصاحبهای در سال ۲۰۲۳ گفتند: «نتایج این مطالعات به ما نشان میدهد که از نظر ژنتیکی چقدر احتمال دارد فرزندمان هوش بالایی داشته باشد. ما هرگز جنینی را انتخاب نمیکنیم که از نظر ضریب هوشی پایینتر از خودمان باشد.»
از زمانی که دونالد ترامپ در اویل امسال برای دومین بار بهعنوان رئیسجمهور آمریکا سوگند خورد، آنها هم تبلیغات درباره باورهای خود را تشدید کردهاند. خانواده کالینز اکنون افراد مشخصی در کاخ سفید را حامیان بالقوه خود میدانند و میخواهند تا حد ممکن از این موقعیت بهرهبرداری کنند.
ایلان ماسک کاهش باروری را «بزرگترین خطری» دانسته که تمدن با آن روبرو است
ایلان ماسک که گفته میشود ۱۴ فرزند دارد، درباره کاهش میزان زادوولد گفته است «این بزرگترین خطری است که تا به حال تمدن را تهدید کرده است.» او ۱۰ میلیون دلار به برنامه رفاه جمعیت در ایالت تگزاس اهدا کرده که پروژهای برای تحقیقات در زمینه باروری، آموزش والدین و آینده جمعیت جهان است.
جیدی ونس، معاون رئیسجمهور آمریکا هم به صراحت درباره مسئله فرزندآوری ابراز نظر کرده است. او ماه ژانویه در یک تظاهرات ضد سقط جنین اعلام کرد: «من میخواهم در آمریکا، بچههای بیشتری داشته باشیم.»
اینکه نرخ زادوولد کاهش یافته، واقعیتی بسیار روشن است. سازمان ملل متحد پیشبینی کرده است که تا پایان این قرن، بیشتر کشورهای جهان با کاهش جمعیت روبرو خواهند بود. این مسئله تاثیر واضحی بر جوامع و اقتصاد کشورها خواهد داشت.
برخی معتقدند که بشر بهمرور زمان میتواند خود را با این واقعیت جدید وفق دهد، اما طرفداران تولدگرایی نسبت به این موضوع خوشبین نیستند.
اگر واقعا با یک بحران روبرو باشیم، این موضوع باید برای افراد با هر گرایش سیاسی مایه نگرانی باشد.
جیدی ونس گفته است: «من میخواهم نوزادان بیشتری در آمریکا به دنیا بیایند.» (در تصویر همراه با همسر و دو فرزند از سه فرزندشان دیده میشود)
اما در آمریکا، تقریبا تمام طرفداران جنبش تولدگرایی از جناح راست سیاسی هستند.
چندی پیش حدود ۲۰۰ نفر در تگزاس برای دومین کنفرانس فرزندآوری، گرد هم آمدند.
در این همایش دو شاخه از طرفداران تولدگرایی کنار هم جمع شده بودند که اگرچه همگی متعلق به راست سیاسی در آمریکا هستند، اما با هم تفاوت زیادی دارند. یک گروه از آنها محافظهکاران مسیحی هستند و دیگری شاخهای دست راستی که در حوزه فناوری فعالاند.
دسته دوم یک شاخه نوپا در راست سیاسی است که از فرهنگ لیبرال، صنایع نو پا و استارتآپهای سیلیکون ولی ریشه گرفته است.
ملکوم میگوید: «ما ائتلافی از گروههایی با فلسفه، باورهای مذهبی و ساختارهای خانوادگی بسیار متفاوت هستیم. اما یک موضوع که همگی درباره آن توافق داریم این است که دشمن اصلی ما روند تک فرهنگی شهری است: تفکر یکدست کننده چپ .»
بااینوجود، شکافهایی هم در این ائتلاف به چشم میخورد.
بسیاری از محافظهکاران مذهبی، نسبت به لقاح مصنوعی خوشبین نیستند و با غربالگری نطفه و جنین مخالفاند. بعضی در این گروه با ازدواج مردان همجنس و والد شدن آنها هم مخالفاند.
کاترین پاکالوک، اقتصاددان و مادر هشت فرزند و مادرخوانده شش فرزند، میگوید: «این اتحاد عجیبی است که افراد همنظر درباره یک نکته تشکیل شده است: اینکه نرخ زادوولد بسیار پایین است. اما برای حل این مشکل، روشها بسیار متفاوت و ایدههای بسیار مختلفی وجود دارد.»
یکی از بحثبرانگیزترین مسائل در جنبش تولدگرایی، تمرکز برخی از حامیان راستگرای این جنبش – بهویژه در حوزه فناوری – بر مسئله ژنتیک است. چندین سخنران حاضر در کنفرانس فرزندآوری سال گذشته، با شرکتهایی ارتباط دارند که خدمات غربالگری ژنتیکی جنین برای ویژگیهایی مانند قد و هوش ارائه میدهند.
این موضوع در سراسر طیف سیاسی باعث احساس ناراحتی و نگرانی شده است.
پاتریک تی براون، پژوهشگر مرکز اخلاق و سیاست عمومی آمریکا، نهادی با گرایش راست و حامی سیاستهای حامی خانواده، میگوید: «تبدیل کردن کودکان به کالای مصرفی چیزی است که واقعا نگرانم میکند. این ما را به جای خطرناکی میکشاند.»
برخی از حاضران در کنفرانس اخیر، خود را «واقعگرای نژادی» توصیف میکنند، و یکی از آنها دیدگاههایی توهینآمیز منتشر کرده که مدعی ارتباط میان هوش و نژاد است؛ ادعاهایی که بسیاری از دانشمندان آن را کاملا نادرست میدانند.
آدام رادرفورد، متخصص ژنتیک، دادههای مورد استفاده در این ادعاها را «جعلی و نژادپرستانه» توصیف میکند و میگوید: «این دادهها از نمونههای آماری بیارزشی استخراج شدهاند که به هیچ وجه برای کسی که ذرهای به حقیقت اهمیت میدهد، مدرک علمی محسوب نمیشوند.»
او میافزاید: «اینگونه ادعاها تکرار همان نظریههای نژادپرستانهای هستند که در تاریخ علم به عنوان نژادپرستی علمی شناخته شدهاند.»
همین نزدیکی برخی جریانهای تندرو با این جنبش یکی از دلایلی است که باعث میشود بعضی افراد تمایلی به شناسایی خود با عنوان «تولدگرا» نداشته باشند. کاترین پاکالوک یکی از آنهاست.
او میگوید: «به نظرم احتمالا افرادی هستند که واقعا نژادپرست یا طرفدار اصلاح نژاد هستند.»
«من چنین دیدگاههایی را مذموم و نفرتانگیز میدانم و هیچ علاقهای ندارم که کوچکترین ارتباطی با چنین آدمهایی داشته باشم.»
طرفداران جنبش تولدگرایی مدتهاست که توجه رسانهها را به خود جلب کردهاند، اما از زمانی که ترامپ اوایل امسال برای دومین بار سوگند ریاستجمهوری یاد کرد، تبلیغات آنها وارد مرحله تازهای شده است
اما آیا ممکن است این زیرشاخه جریان تولدگرایی بتواند گوش شنوایی در میان بعضی از قدرتمندترین افراد دولت امریکا پیدا کنند؟
نشانههایی دیده میشود که دولت ترامپ میخواهد به امور خانواده اولویت دهد. در ۱۸ فوریه، ترامپ فرمانی اجرایی برای تسهیل دسترسی به لقاح مصنوعی امضا کرد که در آن بر «اهمیت تشکیل خانواده» تاکید شده و آمده است که «سیاست عمومی کشور باید امکان فرزندآوری را برای مادران و پدرانی که به فرزند داشتن عشق میورزند، تسهیل کند.»
تولدگراها از این فرمان اجرایی بسیار خوشحال شدهاند و امیدوارند این نشانهای از تحولات مورد نظر آنها در آینده باشد.
ملکوم میگوید: «اگر از من بپرسید که آیا فکر میکنم همین الان در کاخ سفید کسانی هستند که میخواهند این سیاست را پیش ببرند، جواب من این است مگر ایلان ماسک و جیدی ونس را نمیبینید؟»
ملکوم و سیمون مطمئن نیستند فعالیتهایشان به زودی به نتیجهای ملموس و مشخص برسد اما باور دارند ایدههایشان مخاطبان زیادی دارند.
سیمون میگوید: «ما پیشنویس چند فرمان اجرایی را به دولت ترامپ ارائه کردهایم.»
پیشنهادهای آنها شامل راهکارهایی برای حذف برخی مقررات دستوپاگیر در حوزه ارائه خدمات مراقبت از کودکان و افزایش گزینههای مربوط به صندلی کودک برای خودروهاست تا بتوان تعداد بیشتری کودک را در ماشین جا داد.
تا امروز، در میان فرمانهای اجرایی صادرشده از سوی ترامپ، جز فرمان مربوط به لقاح مصنوعی، اقدام مستقیمی که بهطور مشخص به سیاستهای حامی خانواده تعبیر شود، دیده نشده است.
با این حال در ماه ژانویه شان دافی، وزیر ترابری آمریکا، یادداشتی درونسازمانی منتشر کرد و از کارکنان وزارتخانه خواست هنگام اعطای کمکهزینهها «به جوامعی که نرخ ازدواج و تولد در آنها بالاتر از میانگین ملی است، اولویت بدهند».
اینکه ایدههای تولدگراها چقدر و چگونه به سیاستهای رسمی تبدیل خواهد شد، هنوز مشخص نیست.
ریچل کوهن، خبرنگار، میگوید: «بدون تردید نفوذ تولدگراها در دولت ترامپ قوی است. اما سوال مهم این است که این نفوذ چگونه با تلاشها برای محدودسازی دسترسی به وسایل پیشگیری از بارداری تلاقی خواهد داشت و چه تاثیری بر بحثهای مربوط به بودجههایی مثل تامین مالی مراقبت از کودکان خواهد گذاشت.»
اما پاتریک براون با او همعقیده نیست و میگوید: «اگر به کنگره بروید و با نمایندگان یا فرمانداران ایالتها صحبت کنید، خیلی از آنها اصلا این مسئله را به عنوان یک مشکل نمیبینند.»
او ادامه میدهد: «مشوقهای فضای اینترنتی، همیشه با نیازهای یک جنبش تودهای موفق یکی نیست. چیزی که در اینترنت جلب توجه میکند، تحریک کردن، ساختارشکنی و عبور از مرزهاست. این چیزها لایک و دنبالکننده میآورد.»
«[اما] از نظر من، این مسیر، به تغییر واقعی در فضای سیاسی منتهی نمیشود.»