خبرهای مرتبط با ایران در ۲۴ ساعت گذشته در رسانه‌های خارجی بازتاب داشت و موضوعاتی از جمله نگاه تحلیلگران به مذاکرات هسته‌ای، تاثیرات جانبداری ترکیه بر بازار سیب ایران، و فرهنگ اسپورت کردن خودروها در ایران مورد توجه این رسانه‌ها قرار گرفت.
نشنال اینترست: اگر مذاکرات هسته‌ای آمریکا با ایران شکست بخورد، بمب‌افکن‌های بی۵۲ در دیه‌گو گارسیا آماده‌اند
آگهی
وبسایت نشنال اینترست روز دوشنبه ۱۲ مه (۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۴) در تحلیلی به قلم پیتر سوچو اشاره می‌کند که با وجود اینکه عملیات بمباران حوثی‌ها توسط آمریکا متوقف شده است، اما واشنگتن با اعزام بمب‌افکن‌های غول‌پیکربی-۵۲ به جزیره دیگو گارسیا می‌خواهد به ایران این پیام را بدهد که در صورت شکست مذاکرات هسته‌ای، آمریکا همچنان ممکن است از نیروی نظامی استفاده کند.
این در حالی است که روزنامه فرانسوی «صدای شمال / (La Voix du Nord)» روز دوشنبه گزارش داده بود که ارتش آمریکا در اوایل این هفته و پس از حدود گذشت ۲ ماه، به استقرار بی‌سابقه شش بمب‌افکن رادارگریز بی-۲ در جزیره دیگو گارسیا پایان داده است.
اما روز چهارشنبه، برای نخستین‌بار گزارش شد که «دست‌کم دو فروند» بمب‌افکن بوئینگ بی-۵۲به پایگاه پشتیبانی نیروی دریایی ایالات متحده در این جزیره اعزام شده‌اند. این نخستین‌بار از سال ۲۰۲۰ میلادی است که چنین بمب‌افکنی در دیگو گارسیا فرود می‌آید.
آنطور که مجله «Air & Space Forces Magazine» اشاره کرده است، «استقرار نیروهای بمب‌افکن لزوما به معنای آغاز عملیات تهاجمی نیست. چرا که در اغلب موارد، این نیروها و ناوگان‌های مربوطه برای شرکت در رزمایش‌ها، آموزش‌های مشترک با متحدان، و نمایش توانمندی نیروی هوایی آمریکا هستند.»
اما آقای سوچو در مقاله خود در نشنال اینترست معتقد است که «ممکن است این نکته درست باشد، اما توجیه هزینه‌های اعزام این تعداد زیاد بمب‌افکن به یک جزیره دورافتاده در اقیانوس هند کار ساده‌ای نیست. کما اینکه دیگو گارسیا برای تمرینات آموزشی با متحدان و شرکای منطقه‌ای مناسب نیست.»
شورای آتلانتیک: درس‌های بحران هسته‌ای هند و پاکستان برای مذاکرات با ایران
الکس پلیتس روز دوشنبه در مقاله‌ای برای اندیشکده آمریکایی شورای آتلانتیک تأکید می‌کند که درگیری تشدید یافته اخیر میان هند و پاکستان باید به عنوان یک هشدار جدی برای آمریکا در روند گفت‌وگوهای هسته‌ای با ایران تلقی شود. وی ضمن اشاره به ریشه‌های تاریخی مناقشه‌های بین این دو کشور که هر یک حدود ۱۷۰ کلاهک هسته‌ای در اختیار دارند، از بی‌تفاوتی اولیه معاون رئیس جمهوری آمریکا به این بحران انتقاد می‌کند.
نویسنده بر این نکته تأکید دارد که ایران به‌واسطه حمایت از گروه‌هایی مثل حزب‌الله و حوثی‌ها، در گذشته نقش فعالی در ایجاد «بی‌ثباتی» در منطقه ایفا کرده است. نمونه بارز آن، حمله به تاسیسات نفتی آرامکو در سال ۲۰۱۹ بود. نویسنده هشدار می‌دهد که «اگر ایران توانمندی فناوری لازم برای تولید سلاح هسته‌ای را حفظ کند، ممکن است یا از آن به‌عنوان ابزار تهدید برای پیشبرد اهداف منطقه‌ای خود استفاده کند یا به‌طور مخفیانه به ساخت چنین سلاحی بپردازد.»
به کانال تلگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
نویسنده در ادامه هشدار می‌دهد که اگر ایران به سلاح هسته‌ای دست پیدا کند، «خطری حتی بزرگ‌تر» از تنش میان هند و پاکستان ایجاد می‌کند. چرا که ممکن است حمایت از عملیات گروه‌های اصطلاحا نیابتی خود در یمن و لبنان را با جسارت بیشتری ادامه دهد و «در عین حال اطمینان داشته باشد که زرادخانه هسته‌ای بالقوه‌اش مانع از هرگونه تلافی جدی خواهد شد.»
علاوه بر این، «این وضعیت می‌تواند یک رقابت تسلیحاتی منطقه‌ای را شعله‌ور کند؛ به‌گونه‌ای که عربستان سعودی و کشورهای دیگر نیز به‌دنبال دستیابی به توان هسته‌ای بروند و در نتیجه، خطر محاسبه نادرست به‌طور چشم‌گیری افزایش یابد.»
نویسنده در پایان مقاله نتیجه‌گیری می‌کند که « ایالات متحده باید در مذاکرات پیش‌رو رویکردی سخت‌گیرانه در پیش بگیرد؛ رویکردی که خواستار برچیدن کامل زیرساخت‌های مربوط به تسلیحاتی‌سازی برنامه هسته‌ای ایران باشد، و این خواسته باید با نظامی قوی از راستی‌آزمایی، تحریم‌های پایدار و بازدارندگی نظامی معتبر پشتیبانی شود.»
جوئیش‌اینسایدر: ایالات متحده و ایران در حال گفت‌وگو درباره توافقی موسوم به «توافق ۱۲۳» هستند. اما این چه معنایی دارد؟
جوئیش اینسایدر روز دوشنبه در مطلبی ضمن اشاره به شرط لازم پذیرش شروط مندرج در توافق موسوم به «۱۲۳» برای تحقق همکاری هسته‌ای ایالات متحده با یک کشور دیگر، نوشت که «چشم‌انداز حصول چنین توافقی با ایران، با تردید جدی کارشناسان روبه‌رو است.»
گروهی از سناتورهای جمهوری‌خواه آمریکا هفته گذشته قطع‌نامه‌ای را ارائه کردند که در آن، انتظارات سخت‌گیرانه آن‌ها از یک توافق هسته‌ای با ایران مشخص شده بود. یکی از این شروط، دستیابی به توافق موسوم به «۱۲۳» با ایالات متحده بود؛ آن‌هم پس از «برچیدن و نابودی کامل کل برنامه هسته‌ای ایران.» یک منبع آگاه از روند مذاکرات به جوئیس اینسایدر تأیید کرده است که توافق ۱۲۳ بخشی از گفت‌وگوهای جاری میان ایالات متحده و ایران است.
این توافق‌ها به ماده ۱۲۳ قانون انرژی اتمی ایالات متحده اشاره دارند؛ قانونی که شرایط لازم برای همکاری هسته‌ای صلح‌آمیز میان آمریکا و سایر کشورها را مشخص می‌کند و مجموعه‌ای از تدابیر حفاظتی و سازوکارهایی را تعیین می‌کند که کشورهای طرف توافق باید برای اطمینان از عدم پیگیری ساخت سلاح هسته‌ای در نظر بگیرند.
ماده ۱۲۳ الزاما کشور امضاکننده را مجبور به چشم‌پوشی از غنی‌سازی اورانیوم نمی‌کند. تاکنون ۲۵ توافق از این نوع برقرار شده‌اند، اما در اغلب موارد این توافق‌ها با متحدان و شرکای آمریکا بوده‌اند.
وای‌نت: جلوگیری از برنامه هسته‌ای ایران؛ مذاکره یا اقدام نظامی
وبسایت اسرائیلی وای‌نت نوشت که نباید این بحث را به شکل یک انتخاب دوقطبی میان دیپلماسی یا استفاده از قوه قهریه مطرح کرد؛ چرا که با توجه به پیچیدگی‌های محیط‌های امنیتی، استفاده از راهبردهای ترکیبی واقع‌بینانه‌تر و مؤثرتر هستند.
نویسنده در توضیح می‌نویسد که که گفت‌وگو با ایران می‌تواند و باید هم‌زمان با آماده‌سازی‌های نظامی پیش برود، چه به‌عنوان ابزاری برای افزایش فشار و تقویت دست بالا در دیپلماسی، و چه به‌عنوان گزینه‌ای مستقل و قابل اجرا در صورتی که مذاکرات به شکست بیانجامد.
این مقاله تأکید دارد که اسرائیل باید تعریف دقیق و فنی خود از یک توافق خوب را به واشنگتن ارائه دهد که شامل: حذف کامل توانایی غنی‌سازی؛ خارج کردن ذخایر اورانیوم غنی‌شده؛ برچیده شدن تمام سانتریفیوژهای فعال و انبارشده و خروج آن‌ها از کشور؛ ضبط مواد خام مورد استفاده در ساخت سانتریفیوژها؛ و برچیده شدن زیرساخت‌های غنی‌سازی به‌گونه‌ای غیرقابل بازگشت باشد.
نویسنده پیشنهاد می‌کند که هرگونه توافق احتمالی «نباید تاریخ انقضا» داشته باشد و «بدون داشتن چرخه سوخت هسته‌ای بومی» باشد که شامل «نظارت بر دانش و نیروی انسانی هسته‌ای، بازرسی از تأسیسات مشکوک، و توقیف تجهیزات پروژه نظامی «آماد» باشد.
در نهایت، نویسنده اشاره می‌کند که حتی اگر برخی سیاست‌های اخیر آمریکا از جمله آتش‌بس در یمن یا توافق‌های در حال شکل‌گیری با عربستان سعودی، نشانه‌هایی از فاصله‌گیری از دیدگاه اسرائیل باشند، اما جایگاه و موضع اسرائیل در پرونده هسته‌ای ایران همچنان کلیدی است.
پونا میرور: تحریم سیب‌های ترکیه توسط بازرگانان هندی به‌دلیل حمایت آنکارا از پاکستان؛ افزایش قیمت سیب‌های ایرانی، آمریکایی و نیوزیلندی
روزنامه «پونا میرور» چاپ هند گزارش داد که در جریان تنش‌های اخیر میان هند و پاکستان، برخی کشورها مانند ترکیه جانب پاکستان را گرفتند و این موضوع سبب شد تا بازرگانان هندی واکنش تندی نسبت به این کشورها نشان دهنند؛ از جمله اینکه آن‌ها سیب‌های ترکیه را تحریم کرده‌اند.
در پی این تحریم، سیب ترکیه به‌طور کامل از بازار هند ناپدید شده است. در نتیجه، قیمت سیب‌های وارداتی از ایران، واشنگتن (آمریکا) و نیوزیلند به‌شدت افزایش یافته و بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ روپیه به ازای هر جعبه گران‌تر شده است.
این روزنامه به نقل از یکی از بازرگانان محلی نوشت: «پس از پایان فصل برداشت سیب ایران، موقع خوبی برای واردات سیب ترکیه آغاز شده بود. مضافا که سیب ترکیه در مقایسه با سیب‌های وارداتی از کشورهای دیگر، قیمت مناسبی دارد. اما ترکیه در شرایط شبه جنگ، از پاکستان حمایت کرد. به همین دلیل، بسیاری از بازرگانان موضعی تند اتخاذ کرده‌اند و از خرید سیب ترکیه خودداری می‌کنند.»
اتو پیان: چرا در ایران صندوق عقب خودروهای تیون شده رو به آسمان دارند؟
وبسایت آمریکایی طرفداران خودرو به نام «اتوپیان» در گزارشی در مورد شکل‌گیری فرهنگ منحصربه‌فرد تیونینگ خودرو حول محور پژو ۴۰۵ نوشت که متفاوت از سبک کشورهای دیگر مانند ژاپن، آمریکا و استرالیا است. در حالی‌که در ژاپن خودروهای اسپرت توربوشارژ، در آمریکا وانت‌های لیفت‌شده، و در استرالیا سدان‌های وی۸ محبوب هستند، در ایران پژو ۴۰۵ که پس از ۳۲ سال تولید داخلی، همچنان به‌وفور در کشور یافت می‌شود، به ماشین محبوب تیونرها تبدیل شده است.
این گزارش می‌نویسد که برخلاف ترند رایج در کشورهای غربی و ژاپن که خودروها را به کف زمین نزدیک می‌کنند، در ایران بسیاری از تیونرها عقب ماشین را بالا می‌برند. این مقاله به نقل از یک فرد ایرانی نوشت: «این سبک ابتدا به دلایل کاربردی آن توسط قاچاقچیان برای جلوگیری از برخورد کف خودرو با زمین در حالت حمل بار شکل گرفت،» اما در ایران به مرور زمان به یک ترند ظاهری رایج در بین جوانان تبدیل شد.
علاقه‌مندان ایرانی مانند تیونرهای سایر کشورها دست به تغییراتی مثل تقویت موتور، نصب فیلتر هوا، اگزوز اسپرت، و حتی کیت‌های نیترو می‌زنند. با این حال، اغلب ظاهر خودروها ساده و نزدیک به حالت کارخانه‌ای باقی می‌ماند. نویسنده در پایان اشاره می‌کند که فرهنگ خودرویی ایران پرشور، خلاق و زنده است و شباهت‌های زیادی با صحنه تیونینگ در کشورهای دیگر دارد.