بررسی گلکسی تب S10 FE سامسونگ؛ قاتل میان‌رده‌ها یا قربانی تراشه ضعیف؟

در بازار شلوغ و پررقابت تبلت‌ها، جایی که آیپد اپل همچنان سهم قابل توجهی را در اختیار دارد، سامسونگ با استراتژی هوشمندانه‌ی سری «Fan Edition» یا FE، جای پای خود را در بخش محصولات خوش‌قیمت و باارزش محکم کرده است. این تبلت‌ها که عصاره‌ای از قابلیت‌های کلیدی سری S را با برچسب قیمتی جذاب‌تر ارائه می‌دهند، حالا به نسل S10 رسیده‌اند.

گلکسی تب S10 FE و S10 FE Plus نه‌تنها باید انتظارات طرفداران پروپا قرص FE را برآورده کنند، بلکه آماده‌اند تا رودرروی رقبای قدرتمندی چون شیائومی پد ۷ و البته آیپد نسل ۱۱ اپل قرار بگیرند. آیا تازه‌نفس‌های کره‌ای می‌توانند در نبرد سختِ «ارزش در برابر قیمت»، پیروز میدان باشند و نظر کاربران هوشمندی را جلب کنند که به‌دنبال بهترین گزینه با بودجه‌ی محدود هستند؟ در بررسی گلکسی تب S10 FE، تمام جنبه‌های این دو مدعی اقتصادی را زیر ذره‌بین قرار می‌دهیم.

تبلت‌های جدید سری FE، همان‌طور که از نامشان پیداست، زبان طراحی‌شان را از خانواده‌ی Tab S10 به ارث برده‌اند و شباهت زیادی به مدل‌های گران‌قیمت‌تر، به‌‌ویژه گلکسی تب S10 پلاس دارند. طراحی آشنای بلوک‌مانند با بدنه و فریم آلومینیومی یکپارچه، حس کیفیت و استحکام را به‌خوبی منتقل می‌کند. کره‌ای‌ها مدل استاندارد و پلاس را به نمایشگرهای ۱۰٫۹ و ۱۳٫۱ اینچی مجهز کرده‌اند.

گلکسی تب S10 FE با ابعاد ۲۵۴٫۳ در ۱۶۵٫۸ میلی‌متر، ضخامت ۶ میلی‌متر و وزن ۴۹۷ گرم و مدل پلاس با ابعاد ۳۰۰٫۶ در ۱۹۴٫۷ میلی‌متر، ضخامت مشابه ۶ میلی‌متر و وزن ۶۶۸ گرم عرضه شده‌اند. سامسونگ برخلاف اپل که مدتی طول کشید تا محل دوربین سلفی را در آیپدها بهینه کند، از ابتدا دوربین سلفی را در مرکز حاشیه‌ی بالایی نمایشگر (در حالت افقی) تعبیه کرده است که در تماس‌های ویدیویی و جلسات آنلاین، تجربه‌ی بهتری رقم می‌زند.

در لبه‌ی سمت راست، درگاه شارژ USB-C و یکی از کانال‌های اسپیکر قرار گرفته و لبه‌ی سمت چپ میزبان میکروفون و کانال دوم اسپیکر است. پین‌های اتصال کیبورد نیز در بخش پایینی فریم دیده می‌شوند. حاشیه‌های ۲ میلی‌متری اطراف نمایشگر اندازه‌ای منطقی دارند؛ نه آن‌قدر باریک که باعث لمس‌های تصادفی شوند و نه آن‌قدر عریض که ظاهر دستگاه را نازیبا کنند. نمای پشتی دستگاه با لوگوی سامسونگ، خطوط آنتن و ماژول دوربین، طراحی ساده و شکیلی دارد. برآمدگی دوربین نیز باعث لق‌خوردن دستگاه روی سطح میز نمی‌شود.

سامسونگ تصمیم گرفته کلیدهای تنظیم صدا و کلید پاور را در لبه‌ی بالایی دستگاه تعبیه کند؛ چنین چینشی باعث می‌‌شود که وقتی تبلت را در حالت افقی به‌دست می‌گیرید، دسترسی بسیار دشواری به کلید پاور داشته باشید و پیدا کردن کلیدهای تنظیم صدا نیز به برایتان دشوار باشد. ترجیح می‌دادم درست‌مانند آیپدهای اپل، جای‌گیری کلید پاور و حسگر اثرانگشت طوری باشد که وقتی تبلت‌ها را برمی‌دارم با یک اشاره می‌توانستم تبلت را Lock/Unlock کنم.

سامسونگ برای جدیدترین تبلت‌های میان‌رده‌اش از همان نسبت تصویر کشیده‌ی ۱۶:۱۰ استفاده می‌کند که در فرم‌فکتور تبلت تجربه‌ی نه‌چندان خوشایندی برای کاربر رقم می‌زند. به‌واسطه‌ی همین نسبت مستطیلیِ طویل، استفاده از تبلت در حالت عمودی دشوار بوده و در حالت افقی هم دسترسی به نقاط میانی نمایشگر بدون جابه‌جایی دست غیرممکن است؛ توجه داشته باشید که تجربه‌ی ناخوشایند تبلت به‌دلیل ابعاد بزرگ‌تر نمایشگر، در نسخه‌ی پلاس دوچندان می‌شود.

نمایشگر گلکسی تب اس ۱۰ اف‌ای با ابعاد ۱۰٫۹ اینچ، ۸۱٫۷ درصد از نمای جلوی دستگاه را به‌خود اختصاص می‌دهد؛ در نسخه‌ی پلاس، پنل ۱۳٫۱ اینچی دستگاه با نسبت نمایشگر به بدنه‌ی ۸۵ درصد، حداقل روی کاغذ حاشیه‌های کمتری دارد؛ اما نه به‌اندازه‌ای که از نظر بصری تمایز خاصی با مدل کوچک‌تر داشته باشد.

به‌نظر می‌رسد برچسب قیمتی ۵۰۰ دلار برای نسخه‌ی استاندارد و بهای ۶۵۰ دلاری برای نسخه‌ی پلاس از دیدگاه کره‌ای‌ها آن‌قدر زیاد نیست که برای پنل نمایشگر از پنل‌ OLED استفاده کنند؛ بنابراین گلکسی تب S10 FE و نسخه‌ی پلاس از پنل IPS برای نمایش محتوا استفاده می‌کنند که نسخه‌ی استاندارد آن رزولوشن ۱۴۴۰ در ۲۳۰۴ پیکسل با تراکم ۲۴۹ پیکسل‌براینچ دارد و نسخه‌ی پلاس از رزولوشن ۱۸۰۰ در ۲۸۸۰ پیکسل با تراکم ۲۵۹ پیکسل‌براینچ بهره می‌برد.

در هیچ‌کدام از دو نسخه‌ی پایه و پلاس گلکسی تب S10 FE از نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتزی خبری نیست؛ اما سامسونگ خساست‌های اپل را ندارد و نرخ نوسازی ۹۰ هرتزی را برای کاربرانش درنظر می‌گیرد تا دست‌کم در کاربری‌های روزمره، جابه‌جایی بین منوها و اپلیکیشن‌ها، اسکرول‌کردن و وب‌گردی تجربه‌ی کم‌نقصی داشته باشند.

گلکسی تب اس ۱۰ اف‌ای و گلکسی تب اس ۱۰ اف‌ای پلاس هر دو پوشش کاملی از فضای رنگی sRGB دارند و فضای رنگی وسیع‌تر DCI P3 را نیز حدود ۹۵ درصد پوشش می‌دهند؛ در مجموع اگر کاربری حرفه‌ای دارید و می‌خواهید رنگ‌ها همان‌طور که هستند، نمایش داده شوند، نمایشگر گلکسی تب اس ۱۰ اف‌ای و نسخه پلاس آن رضایتتان را جلب خواهد کرد.

از حیث نمایش رنگ‌ها، هر دو مدل رنگ‌ها را نسبتا دقیق نمایش می‌دهند؛ در تنظیمات دستگاه‌های سامسونگ، پروفایل Natural برای پوشش بهتر فضای رنگی sRGB و پروفایل Vivid برای پوشش بهتر فضای رنگی DCI P3 به چشم می‌خورد.

در آزمایش‌های زومیت، نسخه‌ی استاندارد در فضای sRGB میانگین خطای ۲٫۲ و در فضای رنگی DCI P3 میانگین خطای ۳٫۶ را ثبت کرد؛ این اعداد در نسخه‌ی پلاس به میانگین خطای ۲ در فضای رنگی sRGB و میانگین خطای ۳ در فضای رنگی DCI P3 می‌رسد.

نمایشگر گلکسی تب S10 FE در حالت دستی حداکثر روشنایی ۵۳۵ نیت و در حالت خودکار حداکثر روشنایی ۶۹۰ نیت را ثبت می‌کند؛ از سوی دیگر گلکسی تب S10 FE پلاس را داریم که در حالت دستی حداکثر ۵۰۰ نیت و در حالت خودکار ۶۷۰ نیت روشنایی را ارائه می‌کند. با پخش ویدئوی معیار HDR زومیت، در هر دو دستگاه به ۷۱۰ نیت روشنایی حالت HDR دست یافتیم.

باوجود اینکه بیشینه‌ی روشنایی نمایشگر تبلت‌های میان‌رده‌ی سامسونگ رضایت‌بخش است، روشنایی در حدی نیست که کار کردن با تبلت‌ها زیر نور آفتاب ساده باشد؛ به‌ویژه که از پوشش Anti Reflection مشابه گلکسی تب اس ۱۰ اولترا روی این دستگاه‌ها خبری نیست.

برگ برنده‌ی تبلت‌های سامسونگ که ارزش خرید آن‌ها را درمقایسه‌با رقبا بالا می‌برد، عرضه‌ی تبلت‌ها همراه با قلم S Pen است؛ بنابراین نیازی نیست مثل کاربران آیپد، بودجه‌ی مجزایی برای خرید قلم کنار بگذارید.

قلم S Pen همراه با گلکسی تب S10 FE، درمقایسه‌با نسل‌های قبلی تغییری نکرده و کماکان عملکرد دقیق و تجربه‌ای رضایت‌بخش دارد؛ نوک قلم از جنس سیلیکون است که اصطکاک آن با سطح برای نوشتن تجربه‌ی جذابی دارد و بدون نیاز به خرید قلم پیشرفته‌ی سامسونگ، می‌توانید با همین S Pen در محیط کاربری Hover کنید که همین ویژگی برای کاربران اپل با خرید اپل پنسل پرو ۱۲۹ دلار هزینه روی دستشان می‌گذارد.

برخلاف نسخه‌ی پرچمدار، محل قرارگیری S Pen از پنل پشتی، به لبه‌ی بالایی تبلت منتقل شده است؛ این موضوع اقدامی مثبت از نظر دسترسی بهتر به قلم محسوب می‌شود؛ اما آهن‌ربای به‌کاررفته، قدرت چندانی ندارد؛ بنابراین باید مدام بررسی کنید آیا کماکان قلم روی تبلت قرار دارد یا خیر.

قلم S Pen از ویژگی‌های نرم‌افزاری هم بی‌بهره نمانده است؛ اگر در اپلیکیشن Samsung Notes یادداشت بنویسید، هم مسائل ریاضی را برای شما حل می‌کند هم می‌تواند دست‌خط شما را تشخیص دهد و بهبودش دهد که متأسفانه برای زبان فارسی فعلا کاربردی ندارد.

کیبورد سامسونگ می‌توانید بهترین مکمل قلم برای تب‌های S10 FE باشد تا از آن‌ها دستگاهی بسیار کاربردی برای کاربری‌های روزمره بسازد؛ البته اگر حاضر باشید حدود ۲۳۰ دلار، تقریبا نیمی از ارزش دلاری خود تبلت برای کیبورد هزینه کنید!

پیش‌تر در بررسی گلکسی تب S10 اولترا درباره‌ی کیبورد مفصل‌تر صحبت کردیم؛ عمق حرکتی کلیدها کم هستند ولی تجربه‌ی تایپ‌کردن با آن لذت‌بخش است. کلیدها کاملا استاندارد روی کیبورد چیده شده‌اند و ترک‌پد هم ابعاد مناسب و کاربری جذابی دارد.

یکی از ضعف‌هایی که پیش‌تر هم درباره‌ی کیبورد تبلت‌های سامسونگ به آن اشاره کرده بودیم، مکانیزم پایه‌ای است که به‌صورت مغناطیسی به پشت تبلت می‌چسبد و باعث می‌شود تا کار کردن با تبلت همراه‌با کیبورد روی پا تجربه‌ی ناخوشایندی باشد؛ درواقع روی میز یا سطوح صاف، تنها جایی هستند که می‌توانید بدون مشکل با تبلت و کیبورد کار کنید.

طی سال‌های گذشته که شرکت‌های فناوری تلاش بسیاری داشتند تا فاصله‌ی بین دنیای تبلت‌ها و لپ‌تاپ‌ها را به حداقل برسانند، کاملا متوجه شدیم که استفاده از لوازم جانبی برای القای تجربه‌ای نزدیک به تجربه‌ی دسکتاپ بدون بهبودهای نرم‌افزاری بی‌فایده است.

سامسونگ گلکسی Tab S10 FE و گلکسی Tab S10 FE پلاس را با اندروید ۱۵ و رابط کاربری One UI نسخه ۷٫۰ عرضه می‌کند؛ در حالت پیش‌فرض، با رابط کاربری ساده و بی‌آلایش مواجه هستیم که تقریبا نسخه‌ی کشیده‌شده‌ای از همان چیزی است که روی گوشی‌های هوشمند سامسونگ تجربه می‌کنیم با این تفاوت که Dock اپلیکیشن‌ها طراحی بهینه‌تری برای دسترسی به اپلیکیشن‌ها دارد.

پیش‌تر مطلب بررسی One UI 7 را به قلم محمدحسین معیدفر منتشر کردیم که اگر قصد دارید بیشتر با این نسخه از رابط کاربری اختصاصی سامسونگ آشنا شوید، مطالعه‌ی آن را پیشنهاد می‌کنیم.

محمدحسین معیدفر

بررسی One UI 7؛ شیرجه در دل تغییرات با چاشنی آزمون و خطا

مطالعه '39

فراتر از آن‌چه در رابط کاربری پیش‌فرض تجربه می‌کنیم، حالت Dex محبوب سامسونگ در دسترس قرار دارد که تجربه‌ای بسیار نزدیک به مدیریت پنجره‌ی دسکتاپ را القا می‌کند و موجب می‌شود یک گام به دستگاه حرفه‌ای نزدیک‌تر شود.

تجربه‌ی کار با Dex روی تبلت‌های میان‌رده سامسونگ به اندازه‌ی نسخه‌ی پرچمدار روان و بی‌عیب‌ونقص نیست؛ اما برای کاربری‌های روزمره با اندکی مدیریت پنجره‌ی بهتر کفایت می‌کند و بابت وجود این ویژگی کلیدی خوشحالیم.

بارها گفتیم پاشنه‌آشیل تبلت‌های اندرویدی بخش نرم‌افزار آن است؛ سامسونگ با همکاری با توسعه‌دهندگان مختلف، نرم‌افزارهایی چون Clip Studio و LumaFusion را در گلکسی استور در دسترس کاربران قرار داده؛ اما نرم‌افزارهای بسیاری همچون Procreate و Davinci Resolve را که روی آیپد می‌توانیم تجربه کنیم، به‌هیچ‌عنوان در تبلت‌های اندرویدی نداریم؛ بنابراین اگر به تبلت به‌عنوان ابزار کار تخصصی نگاه می‌کنید، پیش‌از اقدام به خرید، در دسترس‌بودن ابزار مدنظرتان را بررسی کنید.

جدیدترین تبلت‌های فن‌ادیشن سامسونگ در هر دو نسخه، به حسگر ۱۳ مگاپیکسلی واید به‌عنوان دوربین اصلی مجهز شده‌اند که توانایی ضبط ویدئوی 4K با نرخ ۳۰ فریم‌برثانیه را دارند؛ از طرفی دوربین ۱۲ مگاپیکسلی فوق‌عریض سلفی در حاشیه‌ی بالایی نمایشگر جای‌ خوش کرده است.

دوربین اصلی عملکرد چندان مطلوبی ندارد؛ اما برای یک تبلت که عمدتا دوربین آن برای ثبت اسناد و مدارک استفاده می‌شوند، کفایت می‌کند. دوربین سلفی که برای جلسه‌های آنلاین کاربرد ویژه‌ای دارد کیفیت معقولی از سطح جزئیات و گستره‌ی دینامیکی ارائه می‌کند.

استفاده از دوربین سلفی فوق‌عریض با هدف ارائه‌ی ویژگی مشابه Center Stage است که پیش‌تر در آیپدها دیده بودیم؛ هر دو نسخه‌ی استاندارد و پلاس Tab S10 FE از این ویژگی بهره می‌برند؛ اما کمی در تشخیص و اجرای Zoom-In/Out روی سوژه کُند عمل می‌کنند.

بار پردازشی در تبلت‌های میان‌رده‌ی جدید سامسونگ، بر دوش تراشه‌ی اختصاصی Exynos 1580 قرار دارد؛ از طرفی این تراشه دقیقا همان تراشه‌ای است که در گلکسی A56 نیز استفاده می‌شود.

تراشه‌ی اگزینوس ۱۵۸۰ از هسته‌های Armv9 بهره می‌برد که درمقایسه‌با نسل قبل، بهبود ۱۰ تا ۱۵ درصدی عملکرد پردازشی را به همراه دارد؛ افزایش ۳۰۰ مگاهرتزی فرکانس یکی از هسته‌های Cortex-A720 باعث می‌شود تراشه در پردازش‌های سنگین عملکرد بهتری داشته باشد. واحد پردازش گرافیکی Xclipse 540 مبتنی‌بر معماری RDNA3 ای‌ام‌دی با اضافه‌شدن یک پایپ‌لاین جدید تا ۲۰ درصد سریع‌تر از نسل گذشته عمل می‌کند.

جدیدترین تراشه از سری 1X80 اگزینوس در استفاده‌های روزمره نظیر چندوظیفگی، وب‌گردی و تماشای ویدئو عملکرد مطلوبی دارد؛ اما اگر انتظار اجرای بازی‌های سنگین یا اپ‌های حرفه‌ای را دارید، گلکسی تب S10 FE ناامیدتان می‌کند؛ به‌عنوان مثال در آزمایش شبیه‌ساز بازی‌های سنگین، به نرخ بیش‌از ۲۸ فریم‌برثانیه دست نیافتیم.

در نهایت پیشنهاد می‌کنیم برای کاربری‌های سنگینی همچون بازی‌کردن و تدوین ویدئو به‌سراغ تبلت‌های اندرویدی قدرتمندتر یا آیپدهای اپل با تراشه‌های سری A15 و بالاتر از بروید.

ضمنا، پیش‌تر در بررسی گلکسی A56 به قلم محمدحسین معیدفر و مهرداد عیسی‌لو، مفصل درباره‌ی ساختار و ویژگی‌های تراشه‌ی اگزینوس ۱۵۸۰ صحبت کردیم؛ اگر قصد دارید بیشتر درمورد آن بدانید، مطالعه‌ی آن بررسی را پیشنهاد می‌کنم.

مهرداد عیسی‌لو

بررسی گلکسی A56؛ چشم‌نواز، اما کسل‌کننده

مطالعه '24

هر دو تبلت گلکسی تب S10 اف‌ای و گلکسی تب S10 اف‌ای پلاس، در دو نسخه با ۱۲۸ گیگابایت حافظه‌ی ذخیره‌سازی و ۸ گیگابایت رم، ۲۵۶ گیگابایت حافظه‌ی ذخیره‌سازی و ۱۲ گیگابایت رم عرضه می‌شوند که ما برای بررسی پیش‌رو نسخه‌ی ۱۲۸ گیگابایتی با ۸ گیگ رم را در اختیار داشتیم.

هرچقدر در سخت‌افزار، انتظارات برآورده‌نشده داشتیم، کره‌ای‌ها در عملکرد باتری و شارژدهی جبران کرده‌اند؛ نسخه‌ی استاندارد گلکسی تب S10 FE از باتری ۸ هزار میلی‌آمپرساعتی و نسخه‌ی پلاس آن از باتری ۱۰ هزار میلی‌آمپرساعتی استفاده قدرت می‌گیرند.

گلکسی تب S10 FE توانست ۱۳ ساعت و ۴۹ دقیقه و گلکسی تب S10 FE پلاس ۱۶ ساعت و ۷ دقیقه به پخش ویدئوی معیار زومیت ادامه دهد. در بنچمارک کاربری‌های روزمره نیز نسخه‌ی استاندارد و پلاس به ترتیب ۱۰ ساعت و ۳۹ دقیقه و ۱۱ ساعت و ۴۷ دقیقه اسکرین‌تایم ثبت کنند که یعنی به راحتی می‌توانند تا انتهای روز کاربر را همراهی کنند.

باتری‌های غول‌پیکر گلکسی تب S10 FE و گلکسی تب S10 FE Plus را می‌توانید با حداکثر توان ۴۵ وات و فناوری شارژ Quick Charge 2 شارژ کنید؛ برخلاف مشخصه‌های مطلوب فرایند شارژ، متأسفانه برای شارژ کامل باتری‌های ۸ و ۱۰ هزار میلی‌آمپرساعتی تبلت‌ها باید ۲ تا ۲٫۵ ساعت صبر کنید.

بلندگوهای هر دو تبلت تجربه‌ای مطلوب و نزدیک به یکدیگر دارند؛ به‌راحتی می‌توانید در محیط اتاق فیلم تماشا کنید یا موزیک گوش کنید و از حجم صدای مناسب و بدون اعوجاج لذت ببرید؛ در تجربه‌ای که در بررسی عملکرد اسپیکرهای تب اس ۱۰ اف‌ای و نسخه‌ی پلاس داشتیم، جزئیات صدا بسیار واضح بود و بیس مناسبی نیز شنیده می‌شد.

در مجموع وقتی به تبلت‌های میان‌رده‌ی جدید سامسونگ نگاه می‌کنیم، جذاب و به‌صرفه به‌نظر می‌آیند؛ کیفیت ساخت خوب، طراحی جذاب که هنوز جای کار دارد، عملکرد رضایت‌بخش دوربین برای جلسات آنلاین و اسکن اسناد و مدارک، نرم‌افزاری کارآمد؛ اما ناکافی و عملکرد سخت‌افزاری متوسط رو به پایین در کنار شارژدهی خیلی خوب، پکیج خوبی به‌نظر می‌رسند.

نکته‌ای که باید به آن توجه کرد این است که آیا خرید هرکدام از مدل‌های پایه و پلاس گلکسی تب S10 FE با برچسب قیمتی دست‌کم ۳۵ و ۴۵ میلیون تومان در زمان نگارش بررسی پیش‌‌رو منطقی است یا رقبای ارزشمند‌تری را می‌توان انتخاب کرد؟

به‌دلیل طراحی کارآمدتر، توان پردازشی بیشتر و نرم‌افزار بهینه‌تر آیپد، اگر تأکیدی بر اندرویدی‌بودن تبلت مدنظرتان ندارید، آیپد نسل ۱۱ و آیپد ایر نسل ۶ گزینه‌های جذابی در همین بازه‌ی قیمتی محسوب می‌شوند.

اگر قصد دارید تبلت اندرویدی بخرید، بد نیست نگاهی به شیائومی پد ۷ پرو داشته باشید که به‌لطف تراشه‌ی قدرتمند اسنپدراگون 8s نسل ۳ توان پردازشی فوق‌العاده بیشتری را ارائه می‌کند، نمایشگر سریع‌تری دارد و می‌تواند برای گیمرها گزینه مناسبی تلقی شود.

از سوی دیگر، از گزینه‌های همین کمپانی کره‌ای، گلکسی تب S9 را داریم که از خانواده‌ی پرچمدار سال گذشته‌ی تبلت‌های سامسونگ محسوب می‌شود و درست در بازه‌ی قیمتی مشابهی با مدل پلاس، سخت‌افزار بهتر و نمایشگر OLED را ارائه می‌کند.

در کل، با وجود تمام ویژگی‌های گلکسی تب S10 FE، از نظر من خرید آن زمانی ارزشمند خواهد بود که توان پردازشی اهمیت چندانی برای کاربر نداشته باشد و او به‌دنبال به‌روزترین مدل تبلت اندرویدی بازار با رابط کاربری بهینه برای مالتی‌تسکینگ باشد؛ در غیر این صورت، گزینه‌های بسیاری هستند که ارزش خرید بالاتری درمقایسه‌با تب S10 FE ارائه می‌کنند.

از طرفی هم تلاش سامسونگ برای ارائه‌ی محصولی میان‌رده که حس‌وحال پریمیومی داشته باشد، از رابط کاربری ساده در عین حال کاربردی بهره ببرد و لوازم جانبی مهمی چون قلم را همراه با خودش به کاربر برساند، ستودنی است! اما این ارزشمندی تا زمانی اعتبار دارد که درباره‌ی رقبای هم‌قیمت صحبتی به میان نیامده باشد.