سه شنبه 17 تير 1404 - Tue 08 Jul 2025
بنر پویش نه به تصادف برای استفاده پایگاه‌های خبری
  • خورشید در میانه آن شب طلوع کرد

  • مراسم عزاداری شب عاشورای حسینی (ع) در حسینیه امام خمینی با حضور رهبر انقلاب + فیلم

  • تمجید خاص یک رئیس جمهور خارجی از رهبر انقلاب

  • مدیریت یک جنگ فقط با ۳ پیام

  • وعده صادق رهبر انقلاب شوک بزرگ به «ترامپ» و «نتانیاهو» بود

  • معمای برآشفتگی نتانیاهو و ترامپ

  • تهدیدکننده رهبری و مرجعیت حکم محارب دارد +سند

  • تشییع باشکوه شهدای اقتدار ایران؛ نماد وحدت و استکبارستیزی ملت/ حضور رئیس‌جمهور در جمع حاضرین مراسم +عکس و فیلم

  • از دکترین تا راهبُرد نظامی آیت‌الله خامنه‌ای در جنگ ۱۲ روزه

  • ملت بزرگ ایران سطح جدیدی از جنگ‌های جهان را تجربه کرد/ رژیم اسرائیل با هدف نابودی دانش به فناوری کشور حمله کرد

  • به ملت ایران تبریک عرض میکنم/ رژیم صهیونی زیر ضربات جمهوری اسلامی تقریباً از پا درآمد و لِه شد

  • آغاز پاسخ نظامی ایران به تجاوز ارتش آمریکا + عکس و فیلم

  • تغییر استراتژی رسانه‌‌ای رژیم از ادعای پیروزی به مظلوم‌نمایی

  • تصاویر: موج دوازدهم حملات ایران به اسرائیل

  • سلام و صبح بخیر تل آویو در یک نگاه

  • سنگین ترین حمله امروز صبح به تل آویو صدای انفجارهای مهیب در فلسطین اشغالی +فیلم و عکس

  • رشید فرمانده بزرگ بدر و خیبربود

  • جنگ افروز بی حافظه/سخنان ضد ونقیص دونالد ترامپ در 24 ساعت گذشته

  • دستگیری اعضای موساد در البرز و اصفهان

  • حادثه برای ۳ نفتکش در بندر خور فکان تنگه هرمز

  • بنر پویش نه به تصادف برای استفاده پایگاه‌های خبری
    |ف |
    | | | |
    کد خبر: 404053
    تاریخ انتشار: 05/تير/1404 - 18:26

    عقب‌نشینی تاکتیکی یا پذیرش برتری منطقه‌ای ایران؟

    بر خلاف ادعای دولت ترامپ، سیاست او نه توانست ساختار قدرت در ایران را تغییر دهد و نه جایگاه راهبردی تهران را در منطقه تضعیف کند.

    عقب‌نشینی تاکتیکی یا پذیرش برتری منطقه‌ای ایران؟

    به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان

    بر خلاف ادعای دولت ترامپ، سیاست او نه توانست ساختار قدرت در ایران را تغییر دهد و نه جایگاه راهبردی تهران را در منطقه تضعیف کند. آنچه به‌عنوان «موفقیت دیپلماتیک» معرفی می‌شود، بیش از آن‌که حاصل طرحی حساب‌شده باشد، محصول مقاومت ایران، بازدارندگی مؤثر و پایداری ساختار‌های امنیتی آن است.

    ترامپ در شرایطی مدعی مهار ایران شد که بدون ورود به جنگ، ناچار به پذیرش واقعیت‌های جدید منطقه‌ای گردید. در حالی که بسیاری در واشنگتن از «آتش‌بس تحمیلی» به‌عنوان یک پیروزی یاد می‌کنند، واقعیت آن است که ایران با حفظ جایگاه منطقه‌ای خود، بدون عقب‌نشینی از اصول اساسی‌اش، طرف مقابل را به پذیرش توازن جدید واداشت.

    این تحولات نه به‌واسطه اجماع یا توانمندی آمریکا، بلکه در سایه ضعف ساختاری نهاد‌های تصمیم‌گیر غربی در درک معادلات خاورمیانه شکل گرفت. اسرائیل، که خود را در آستانه بحرانی تمام‌عیار می‌دید، به‌ناچار به آتش‌بس تن داد—نه از سر رضایت، بلکه در برابر قدرت پاسخ‌دهی و بازدارندگی ایران و متحدانش در منطقه.

    اقدامات اطلاعاتی مانند عملیات موساد، گرچه پر سر و صدا معرفی شدند، نتوانستند راهبرد منطقه‌ای ایران را مختل کنند. ساختار‌های جایگزین بلافاصله فعال شدند و شبکه‌های منطقه‌ای همچنان دست بالا را در معادلات عملیاتی حفظ کرده‌اند. آنچه ترامپ «ضربه جدی» نامید، در واقع تنها بخشی از چرخه‌ی همیشگی جنگ سایه‌ها بود—و نه نقطه‌ی عطفی راهبردی.

    رویارویی امروز، بیش از آن‌که نبرد سخت‌افزاری باشد، جنگی روانی و رسانه‌ای است. تلاش برای القای تزلزل در نظام سیاسی ایران، از طریق روایت‌هایی، چون «حمایت از جامعه مدنی» یا «تعامل با مردم»، در واقع پوششی برای ادامه‌ی جنگ نرم است. اما جمهوری اسلامی، با اتکا به ظرفیت‌های درونی، حمایت منطقه‌ای، و انسجام نهادی، نه‌تنها این فشار‌ها را خنثی کرده، بلکه افق‌های جدیدی برای تعمیق روابط با شرق—به‌ویژه مسکو و پکن—گشوده است.

    برخلاف نگاه دوگانه‌ی آمریکایی‌ها، تعامل ایران با روسیه و چین نه از سر اضطرار، بلکه مبتنی بر انتخاب و درک منافع متقابل بلندمدت است. توافقات اقتصادی و نظامی با شرق، بخشی از راهبرد چندقطبی ایران برای کاستن از وابستگی به ساختار‌های ناعادلانه جهانی غرب است.

    واقعیت میدانی این است: آنچه آمریکا از آن به‌عنوان دستاورد یاد می‌کند، بیش از آنکه نشان‌دهنده قدرت واشنگتن باشد، اعترافی است به محدودیت‌هایش در برابر بازیگری که نه‌تنها از محاصره خارج شد، بلکه ابتکار عمل را در بسیاری از صحنه‌های منطقه‌ای به‌دست گرفت.

    آتش‌بس فعلی، اگرچه در ظاهر آرامش نسبی به همراه دارد، اما زیر پوست منطقه، تحرک تازه‌ای در ساختار مقاومت شکل گرفته است؛ و این ایران است که همچنان قلب تپنده‌ی آن باقی مانده.

    در نهایت، این نه ترامپ، بلکه تهران بود که قواعد بازی را بازنویسی کرد. این مسیر هنوز ادامه دارد.

    نظرات بینندگان
    نظرات شما