خیانت گروسی به آژانس و انپیتی؛ چشمان بسته مدیرکل روی وظایف و مسئولیتهای فنی

در عین حال، اعضای کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی تاکید کردند باید از مدیرکل آژانس برای ارائه گزارشهای خلاف واقع و جاسوسی برخی عوامل آژانس از مراکز هستهای شکایت شود.
این تصمیم درپی آن گرفته شد که نهاد تخصصی آژانس در برخورد با موضوع هستهای ایران بهویژه در سالهای اخیر با خروج از چارچوبهای فنی، بیطرفانه و متعهدانه به مقررات و با حرکت در مسیر غیرحرفهای، غیرفنی و سیاستزده مورد نظر آمریکا و تروئیکای اروپایی (انگلیس، آلمان و فرانسه)، به ابزار سیاسی تبدیل شد که تامین هدفهای نامشروع این کشورها را بر وظایف و مسئولیتهای آن ارجحیت میداد.
مدیرکل آژانس، بازیگر اصلی سناریوی از پیش طراحیشده آمریکا و تروئیکای اروپایی در کنار رژیم صهیونیستی، در ماههای اخیر اقدامهایی را در موضوع هستهای ایران انجام داد که در سطح بینالمللی نیز امنیت هستهای را به خطر انداخت؛ رافائل گروسی عملکردی ابهامآمیز خود به انپیتی هم خیانت کرد.
وی که با نقشآفرینی غیرقابل انکار خود از طریق تهیه گزارشهای نادرست و اظهارنظرهای دوپهلو سبب تصویب قطعنامه ضدایرانی شورای حکام در ۲۲ خرداد ۱۴۰۴ شد، با موضعگیریها و ادعاهای تحریکآمیز خود نه تنها راه را برای تجاوز جنایتکارانه رژیم صهیونیستی به ایران باز کرد، بلکه مسیر تجاوز آمریکا به مراکز هستهای کشور را فراهم کرد.
مدیرکل آژانس در ادامه با ارائه روایتهای مغشوش از فعالیت هستهای ایران تلاش کرد تا از انتقاد و اعتراض به دلیل همدستی با اقدامهای تجاوزکارانه علیه ایران در امان بماند، اما روایتهای یادشده جای تردیدی در این رابطه برجای نمیگذارند.
گروسی در گزارش رسمی خود، ایران را به عدم شفافیت در مورد ذرات اورانیوم در سایتهای اعلامنشده متهم و ادعا کرد که آژانس از تایید ماهیت صلحآمیز فعالیت هستهای ناتوان است؛ وی در ادامه به فاصله چند روز بعد از حمله به مراکز هستهای ایران اعلام کرد که هیچ شواهدی وجود ندارد که ایران در حال ساخت سلاح هستهای باشد.
مدیرکل آژانس این روند تناقض و مغشوشگویی را ادامه داده و در جدیدترین مورد مدعی شد که ایران تسلیحات اتمی خود را در اماکن تاریخی اصفهان پنهان کرده است!
گروسی در میانه چنین اظهارنظرهایی، گستاخانه خواستار ادامه همکاری ایران با آژانس هم شد و حتی پیشنهاد ملاقات با سیدعباس عراقچی، وزیر امور خارجه و دسترسی به مراکز هستهای ایران را نیز مطرح کرد.
این پیشنهاد به حدی عجیب و دور از ذهن بود که سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه در واکنش به آن، گفت: آقای گروسی مدیرکل آژانس اتمی که میتوانست پیش از این گزارش واضحتری بنویسد، اکنون از ایران میخواهد که فورا به آژانس بینالمللی انرژی اتمی دسترسی به تاسیسات هستهای را بدهد تا مطمئن شود اورانیوم غنیشده ایران کجاست، ببیند که آنجا چه اتفاقی میافتد: ما به آنجا حمله کردیم، اما چیزی آنجا پیدا نکردیم، شما آن را جایی پنهان کردهاید، لطفا به ما نشان دهید که کجا هستند؛ خوب، این ماهیت مدیرکل آژانس بینالمللی انرژی اتمی است.
در نظر گرفتن رویکرد گروسی بهعنوان بیدقتی در اظهارنظر برای مدیرکل نهاد بینالمللی مهمی مانند آژانس امکانپذیر نیست؛ ضمن اینکه گروسی حتی از محکوم کردن اقدام تجاوزکارانه آمریکا و رژیم صهیونیستی به مراکز هستهای صلحآمیز ایران بهعنوان نقض آشکار قوانین بینالمللی خودداری و به توصیف این اقدام جنایتکارانه به واژه «خطرناک» بسنده کرد.
مجموعه رویکردها، موضعگیریها و اظهارنظرهای گروسی سبب شد جمهوری اسلامی ایران در موضوع همکاری خود با آژانس تجدیدنظر کند.
وزیر امور خارجه در این باره گفت: تصمیم مجلس شورای اسلامی نتیجه مستقیم نقش تأسفبار گروسی در پنهانکاری این واقعیت است که آژانس، یک دهه پیش، تمام مسائل گذشته را رسما مختومه اعلام کرده بود؛ وی با این اقدام مغرضانه، مستقیما زمینه را برای تصویب قطعنامهای با انگیزه سیاسی علیه ایران در شورای حکام آژانس بینالمللی انرژی اتمی فراهم و همچنین حملات غیرقانونی اسرائیل و آمریکا به سایتهای هستهای ایران را تسهیل کرد.
مسیری که مدیرکل آژانس در برخورد با موضوع هستهای ایران انتخاب و در آن حرکت کرد، بر اصول رفتارهای دوگانه، مسئولیتناپذیری و بیاعتمادی بنا شده است.
انتخاب گروسی برای مدیرکلی آژانس که نتیجه منفعتطلبی و سیاسی بازیهای کشورهای غربی بود، ضمن تنزل جایگاه این نهاد، جایگاه مدیرکل را به سطح ابزار دست بهویژه برای واشنگتن و تل آویو کاهش داد؛ مدیرکل آژانس با موضعگیریهای غیرمسئولانه و سیاستزده خود نه تنها اعتبار آژانس بلکه رژیم عدم اشاعه را نیز خدشهدار کرد.
این مسیر شاید گروسی را به اتاق و صندلی دبیرکل سازمان ملل برساند، اما پیامدهای مخاطرهآمیز بسیاری برجای خواهد گذاشت؛ مدیرکل آژانس وقتی نتوانست مرز میان هشدار فنی و مجوز سیاسی را حفظ کرده و نگهبان نظم شکننده عدم اشاعه باشد، چگونه میتواند پاسدار صلح و امنیت بینالمللی باشد؟
انتهای پیام/