در بهار امسال، مذاکراتی غیررسمی تحت نظارت سازمان ملل برگزار شد تا شاید گفت‌وگوها بر سر اتحاد مجدد جمهوری قبرس میان بخش یونانی‌نشین در جنوب و نهاد جدایی‌طلب ترک قبرسی در شمال، از سر گرفته شود. قرار است در ماه ژوئیه گفت‌وگوهای بیشتری برگزار شود.
آگهی
والری گاریات، خبرنگار یورونیوز، به این جزیره سفر کرد تا صدای جوانان بخش شمال و جنوب قبرس را بشنود و درباره‌ی نگاهشان به وضعیت فعلی و چشم‌اندازهای آینده با آن‌ها گفت‌وگو کند.
برک تانسل، جوان ۲۸ساله ترک قبرسی، می‌گوید: «نسل من دیگر دنبال مقصر نمی‌گردد. ما فهمیدیم چه کارهایی اشتباه است.» کریستیانا افتیچیئو، ۲۲ساله و از قبرسی‌های یونانی، می‌گوید: «چه خوشمان بیاید چه نه، باید خودمان را بخشی از کل بدانیم.» دوستی‌شان از دل تعهد مشترکشان به اتحاد دوباره شکل گرفت.
از سال ۱۹۷۴، قبرس به دو بخش تقسیم شده است، زمانی که کودتایی با حمایت یونان باعث مداخله‌ی نظامی ترکیه شد.
این اتفاق باعث شد قبرس به دو بخش تقسیم شود؛ جمهوری قبرس به رهبری قبرسی‌های یونانی که جامعه‌ی بین‌المللی آن را به رسمیت می‌شناسد و «جمهوری ترک قبرس شمالی» که فقط ترکیه آن را به رسمیت می‌شناسد.
جمهوری قبرس عضو اتحادیه‌ی اروپاست، اما قوانین این اتحادیه در بخش جدایی‌طلب شمال، که همچنان تحت حضور نظامی ترکیه قرار دارد، اجرایی نمی‌شود.
برک و کریستیانا مرتب از ایست‌های بازرسی که دو جامعه را از هم جدا کرده‌اند، عبور می‌کنند.
برک می‌گوید: «من در مناطق اشغال‌شده‌ی جمهوری قبرس بزرگ شدم و از نزدیک درک کردم که چطور ممکن است شهروند اتحادیه‌ی اروپا باشی، اما در جایی زندگی کنی که قوانینش اجرا نمی‌شود.»
«حقوقتان به حالت تعلیق درآمده و فساد هم وجود دارد.
«و این منطقه یک خلأ قانونی بین‌المللی محسوب می‌شود که زمینه را برای فعالیت‌های مافیا، قاچاق انسان و قاچاق جنسی فراهم می‌آورد.»
برک تأکید می‌کند: «تنها راه‌حلی که وجود دارد، چارچوب توافق‌شده‌ی سازمان ملل است؛ فدراسیونی با دو منطقه و دو جامعه که قانون اتحادیه‌ی اروپا در سراسر جزیره اجرا شود.»
کریستیانا به اقدامات مردمی بیشتر از سیاست رسمی اعتماد دارد.
«باید طرز فکر و دیدگاه‌ها را تغییر بدهیم. روایت‌هایی داریم که هویت ما یونانی‌ها و ترک‌های قبرسی را در نظام‌های آموزش و زندگی روزمره شکل می‌دهند. تصویری از ‘’طرف دیگر’’ ساخته شده که هیچ‌وقت واقعاً فرصت نمی‌کنی او را بشناسی.» او که دانشجوی جامعه‌شناسی است، بر این باور است که «باید فضاهای مشترک بیشتری ایجاد کنیم و بیشتر در معرض آنچه “دیگری” می‌نامیم قرار بگیریم تا دیگر آن را تهدیدآمیز ندانیم.» کریستیانا با افسوس می‌گوید: «در ابعاد بزرگ‌تر، کسی از این قضیه حمایت نمی‌کند.» او هشدار می‌دهد: «اگر به همین روال ادامه دهیم، با این تصور که فدراسیون نقش بزرگی در گفت‌وگوی سیاسی دارد اما هیچ اقدام عملی در این زمینه صورت نگیرد، هیچ اتفاقی نخواهد افتاد.»
به‌گفته‌ی هیوبرت فاوستمان، استاد دانشگاه نیکوزیا و مدیر دفتر مؤسسه‌ی فردریش-ابرت در قبرس، احتمال ازسرگیری مذاکرات رسمی اتحاد که از سال ۲۰۱۷ متوقف بوده‌اند، ضعیف است.
«موضع ترک‌های قبرس و ترکیه تغییر کرده است. آن‌ها تأکید دارند که به‌رسمیت‌شناختن حاکمیت برابر، یا حتی جمهوری خودخوانده‌ی ترک قبرس شمالی، پیش‌شرط آغاز مذاکرات است. طرف یونانی‌نشین قبرس و جامعه‌ی بین‌المللی هرگز این شرط را نخواهند پذیرفت.
این تحلیلگر نسبت به نقش اتحادیه‌ی اروپا دیدی تردیدآمیز دارد.
او توضیح می‌دهد که با توجه به پیوستن جمهوری قبرس تحت کنترل قبرسی‌های یونانی به اتحادیه‌ی اروپا، ترکیه و ترک‌های قبرس نقش فعال این اتحادیه را رد می‌کنند، هرچند اذعان دارد که مسئله‌ی قبرس «یک مشکل اروپایی» است. «بخشی از خاک اروپا، از لحاظ قانونی، تحت اشغال ترکیه قرار دارد.»
اختلافی حل‌نشده وجود دارد که اتحادیه‌ی اروپا را مقابل ترکیه قرار داده است، درحالی‌که بسیاری از کشورهای عضو اتحادیه تمایلی به رویارویی با ترکیه ندارند.
فاوستمان می‌گوید: «سیاست یونان این است که از عضویت در اتحادیه‌ی اروپا علیه ترکیه بهره ببرد تا در مسئله‌ی قبرس، امتیازاتی بگیرد» و در پایان چنین می‌گوید:
«این یک مناقشه‌ی نسبتاً ایستا و حل‌نشده است. بیشتر به مدیریت بحران شباهت دارد تا حل‌وفصل بحران. نگرانم وضعیت فعلی سال‌ها پابرجا بماند و جزیره کم‌کم به‌طور دائمی به دو بخش تقسیم شود.»