کشفیات تازه نشان می‌دهد نئاندرتالها، نزدیک‌ترین خویشاوندان منقرض‌شده انسان امروزی، حدود ۱۲۵ هزار سال پیش چربی و مغز استخوان را برای مصرف خوراکی از استخوان حیوانات استخراج می‌کرده‌اند.
آگهی
نتایج مطالعات تازه نشان می‌دهد که نئاندرتالها روشی برای استخراج چربی از استخوان حیوانات داشته‌اند. روشی که ممکن است آن‌ها را از ابتلا به یک بیماری مرگبار نجات داده باشد.
این بیماری که با نام «مسمومیت پروتئینی» یا «گرسنگی خرگوشی» شناخته می‌شود زمانی رخ می‌دهد که انسان‌ها پروتئین زیادی مصرف کنند بدون آن‌که مقدار کافی چربی یا کربوهیدرات دریافت کنند.
از آنجا که نئاندرتالها عمدتا گوشتخوار بوده‌اند، احتمال ابتلا به این بیماری در آن‌ها بالا بوده است.
کشف این «کارگاه تولید چربی» نشان می‌دهد که انسان‌تباران (انسان و خویشاوندان نزدیک او) مدت‌ها پیش از آن‌چه تصور می‌شد، شروع به بهینه‌سازی استفاده از منابع کرده بودند.
پیش از این قدیمی‌ترین شواهد برای فرآوری و بهره‌برداری پیشرفته از منابع به حدود ۲۸ هزار سال پیش بازمی‌گشت. تاریخی که طبق گفته پژوهشگران، مدت‌ها پس از انقراض نئاندرتالها است.
دانشمندان این «کارگاه پارینه‌سنگی» را پس از کشف بقایای متلاشی‌شده‌ی ۱۷۲ حیوان بزرگ مانند اسب، گوزن و گاو، به‌همراه سندان‌ها و سنگ‌کوب‌های ساخته نئاندرتالها شناسایی کردند.
تحلیل استخوان‌ها نشان داد که نئاندرتالها ابتدا استخوان‌ها را برای دسترسی به بافت نرم و خوراکی درون استخوان‌ها شکسته‌اند و سپس آن‌ها را جوشانده‌اند تا چربی استخراج کنند.
به‌نظر می‌رسد که نئاندرتالها هم مغز استخوان و هم چربی را مصرف می‌کرده‌اند، امری که باعث می‌شده بیشترین مقدار ممکن از مواد مغذی لاشه حیوان به دستشان برسد.
نئاندرتالها، نزدیک‌ترین خویشاوندان منقرض‌شده‌ی انسان مدرن، حدود ۴۰۰ هزار سال پیش پا به زمین گذاشتند و حدود ۳۴ هزار سال پیش منقرض شدند.
بقایا و شواهد آن‌ها نخستین‌بار در قرن نوزدهم کشف شد و از آن زمان تاکنون، آثار زیادی از آن‌ها یافت شده که نشان می‌دهد نئاندرتالها بسیار پیچیده‌تر از آن چیزی بوده‌اند که تصور می‌شد. آن‌ها ابزار می‌ساختند، کارگاه‌های چسب ایجاد می‌کردند و شاید حتی دست به تولید آثار هنری می‌زدند.
در حالی که می‌دانستیم نئاندرتالها عمدتا گوشتخوار بوده‌اند، اطلاعات ما درباره شکار و نحوه فرآوری لاشه حیوانات توسط آن‌ها بسیار کم بوده است.
باستان‌شناسان دو هزار قطعه استخوان خردشده در منطقه نومارک-نورد در آلمان مرکزی یافتند که برای استخراج چربی خرد شده‌اند.
ویلم روبروکس، استاد باستان‌شناسی پارینه‌سنگی در دانشگاه لیدن هلند و از نویسندگان پژوهش، در این باره می‌گوید: «خرد کردن استخوان‌های پستانداران بزرگ تا این حد، کاری است زمان‌بر و پرزحمت، بنابراین مشخص است که هدف مشخصی در کار بوده است.»
وی افزود که استخوان‌ها نشانه‌هایی از جوشاندن در خود دارند و بیشتر آن‌ها در نواحی دارای بیشترین چربی شکسته شده‌اند؛ نشانه‌ای که تایید می‌کند چربی برای خوردن استخراج می‌شده است.
به کانال تلگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
آقای پیرسون می‌گوید نئاندرتالها احتمالا از سر نیاز چربی می‌خورده‌اند. آن‌ها گاهی دچار قحطی یا کم‌غذایی می‌شدند و احتمالا به شدت نیازمند منابع کالری بودند: «مشخص است که چربی سرشار از کالری است؛ بیش از دو برابر پروتئین یا کربوهیدرات به ازای هر گرم.»
محققان می‌گویند درک این‌که نئاندرتالها چه چیزی می‌خوردند و چگونه آن را به دست می‌آوردند می‌تواند فهم ما از سازگاری‌های انسانی در روند تکامل را بهبود بخشد.
چربی اضافی حاصل از استخوان‌ها، منبع مهمی از انرژی در تکامل انسان بوده و می‌توانسته در افزایش طول عمر و توانایی تولیدمثل نقش داشته باشد.
نتایج تحقیقات تازه در نشریه علمی «Science» منتشر شده است.