بررسی ناتینگ فون 3a پرو؛ وقتی هویت بر قدرت می‌چربد

در دنیایی که اغلب سازندگان گوشی‌های هوشمند، مسیرهای محافظه‌کارانه را با چنگ و دندان حفظ کرده‌اند، ناتینگ، بی‌توجه به تمام محدودیت‌ها همچنان برای منحصربه‌فرد بودن می‌کوشد. این شرکت بریتانیایی که زیر نظر کارل پی، چهره‌ی شناخته‌شده‌ی صنعت موبایل اداره می‌شود، سهم یک‌درصدی‌اش از بازار را به فال نیک می‌گیرد.

فلسفه‌ی وجودی ناتینگ را می‌توان گذر از دیدگاه‌های محافظه‌کارانه و ارائه‌ی نگاهی تازه به طراحی و تجربه‌ی کاربری گوشی‌های هوشمند دانست؛ دیدگاهی که می‌تواند الهام‌بخش کسانی باشد که تصور می‌کنند حضور بازیگران بزرگ، مانعی برای ورودشان به میدان رقابت است. ناتینگ به ما نشان می‌دهد که ایده‌ها لزوماً نباید نوآورانه و بی‌سابقه باشند؛ گاهی می‌توان همان ایده‌های رایج را با نگاهی تازه و ویژگی‌هایی متمایز بازتعریف کرد.

چنین رویکردی به‌طور طبیعی مخاطبان خودش را جذب می‌کند؛ مخاطب‌هایی جسور که از یکنواختی طراحی‌های سامسونگ، اپل یا شیائومی خسته شده‌اند و متفاوت‌بودن را دوست دارند. ناتینگ هم به‌خوبی می‌داند که نوع طراحی گوشی‌هایش و به‌طور خاص فون 3a پرو ممکن است به مذاق همه خوش نیاید؛ بااین‌حال آن را «مایه‌ی افتخار» می‌داند.

ناتینگ، فون 3a پرو را به‌عنوان یک میان‌رده‌ی پریمیوم، با طراحی آشنا اما همچنان منحصربه‌فرد و با بهبودهایی در بخش نرم‌افزار روانه‌ی بازار کرده است؛ آیا این‌بار هم ناتینگ با فون 3a پرو می‌تواند همچنان علاقه‌مندان پرشورش را راضی نگه دارد؟ برای پاسخ به این سؤال تا انتهای بررسی همراه زومیت باشید.

ناتینگ همواره در تلاش است تا تجربه‌ای منحصربه‌فرد و درعین‌حال آشنا را برای کاربر خلق کند و این رویکرد به وضوح در طراحی فون 3a پرو به چشم می‌خورد. این گوشی از همان صد فرسخی زبان طراحی ناتینگ را فریاد می‌زند و تا زمانی که نگاهی نزدیک به آن نداشته باشید، متوجه تفاوت‌های ظریف و هوشمندانه‌اش با نسخه‌های قبل نخواهید شد؛ تفاوت‌هایی که نگاه تازه‌ی ناتینگ به طراحی گوشی‌های هوشمند در دنیای محافظه‌کار امروز را نمایش می‌دهند.

در پنل پشت گوشی، امضای آشنای ناتینگ خودنمایی می‌کند؛ پنلی شفاف که برخلاف نسل قبل سری a، حالا با پوششی شیشه‌ای احاطه شده و امسال میزبان طرح‌های جدیدی است.

در بخش بالا و اطراف ماژول دایره‌ای‌شکل دوربین، سیستم نورپردازی Glyph قرار دارد که پس‌ از گذشت سه سال از عرضه‌ی اولین گوشی ناتینگ، حالا به هویت بصری این برند بدل شده است. گلیف همچون نسل گذشته سه بخش نورانی و ۲۶ چراغ مختلف با قابلیت شخصی‌سازی را شامل می‌شود و بزرگ‌ترین آن را می‌توان خمیده‌شدن نوار LED سمت راست دانست.

در نمای جلویی فون 3a پرو، نمایشگری ۶٫۷۷ اینچی وجود دارد که در حد چند صدم اینچ از نمایشگر ناتینگ فون 2a بزرگ‌تر است. نکته‌ای که در این بخش جلب توجه می‌کند، حاشیه‌های یکنواخت و نسبتاً باریک گوشی است که حس یک میان‌رده‌ی پریمیوم را به‌خوبی منتقل می‌کند.

نقطه ضعف اصلی ناتینگ فون 3a پرو را باید وزن سنگین‌تر آن نسبت‌ به نسل قبل (حدود ۲۱ گرم سنگین‌تر در مقایسه با ناتینگ فون 2a) به‌حساب بیاوریم که با توجه به پلاستیکی ماندن فریم، قطعاً باید ربطی به ماژول بزرگ‌تر و برجسته‌تر دوربین داشته باشد. ابعاد ماژول دوربین در حدی است که هنگام در دست گرفتن گوشی نیز تعادل آن را برهم می‌زند و شما ناگزیر هستید برای حفظ ثبات، گوشی را محکم‌تر در دست بگیرید؛ چراکه اصطلاحاً احتمال «لنگر انداختن» آن وجود دارد.

یکی از مهم‌ترین تغییرات ناتینگ، اضافه‌شدن دکمه‌ی جدیدی موسوم‌ به Essential Key است که ظاهری متفاوت از دکمه‌های دیگر دارد. این دکمه که در بخش نرم‌افزار به‌تفصیل به قابلیت‌های آن خواهم پرداخت، شما را به فضایی مجزا برای برنامه‌ریزی و سازماندهی کارها به کمک هوش مصنوعی می‌برد.

نکته‌ای که دوست دارم به آن اشاره کنم، جایگاه قرارگیری دکمه‌ی Essential Key در ناتینگ فون 3a پرو است؛ چراکه اگر با گوشی‌های ناتینگ آشنایی نداشته باشید، احتمالاً بارها پیش خواهد آمد که به‌اشتباه آن را به‌جای دکمه‌ی پاور فشار دهید.

ناتینگ فون 3a Pro از استاندارد IP64 بهره می‌برد که مقاومت در برابر گردوغبار و پاشش آب از هر جهت را تضمین می‌کند. این استاندارد به‌وضوح نشان می‌دهد که گوشی برای مقاومت در برابر شرایطی مانند باران یا پاشش تصادفی آب طراحی شده، نه غوطه‌وری کامل در آب؛ بنابراین، اگرچه ناتینگ می‌گوید گوشی را به‌مدت ۲۰ دقیقه در آب با عمق ۲۵ سانتی‌متر آزموده است، نباید انتظار مقاومت کامل در برابر آب را از آن داشت.

در طول مدتی که فون 3a پرو را برای بررسی در اختیار داشتم، تجربه‌ی کار با رابط‌ کاربری آن یکی از روان‌ترین و لذت‌بخش‌ترین تجربه‌هایی بود که تا امروز با گوشی‌های اندرویدی داشته‌ام. Nothing OS 3.1، مثل نسخه‌های قبلی رابط کاربری ناتینگ، تجربه‌ای نزدیک به اندروید خالص را با زبان طراحی خاص ناتینگ ارائه می‌دهد.

در رابط‌ کاربری Nothing OS 3.1 همچنان امکان انتخاب بین لانچر مونوکروم ناتینگ و نسخه‌ی نزدیک به اندروید خالص وجود دارد. چه طرفدار محیط ساده‌ی اندروید باشید و چه ظاهر متفاوت و گرافیکی‌تر ناتینگ را ترجیح دهید، گزینه‌های متنوعی برای شخصی‌سازی در اختیار خواهید داشت؛ از نحوه‌ی واکنش نورهای گلیف به تماس‌ها، اعلان‌ها یا پخش موسیقی گرفته تا استفاده از Composer برای ساخت صدا و تنظیمات مربوط به صفحه‌ی قفل یا پنل تنظیمات سریع، همه‌چیز قابل‌ تنظیم است.

فارغ از تجربه‌ی لذت‌بخش کار با رابط‌ کاربری ناتینگ و امکان شخصی‌سازی بخش‌های مختلف، نسخه‌ی جدید رابط‌ کاربری ناتینگ تغییراتی را نیز به‌همراه دارد که یکی از آن‌ها Smart Drawer است. این ویژگی‌ها اپ‌ها را به‌طور هوشمند در کشوی برنامه دسته‌بندی می‌کند و نظم بیشتری به آن‌ها می‌بخشد. امکان شخصی‌سازی پنل تنظیمات سریع نیز وجود دارد و اگر جای قرارگیری ویجت‌ها را دوست نداشتید، می‌توانید به‌راحتی آن‌ها را جابه‌جا کنید. تغییر دیگر رابط‌ کاربری به المان‌های بصری‌ای همچون اسلایدر روشنایی مربوط می‌شود.

در نسخه‌ی جدید Nothing OS کاربران می‌توانند بدون بازکردن قفل گوشی، تنظیمات لاک‌اسکرین را شخصی‌سازی کنند. چند ویجت جدید نیز به رابط‌ کاربری اضافه شده که Countdown Widget یکی از آن‌ها است و از آن می‌توان برای یادآوری مناسبت‌های مهم استفاده کرد.

از تم نقطه‌ای منحصربه‌فرد رابط‌کاربری ناتینگ، طراحی انیمیشن‌ها، ویجت‌های متنوع با قابلیت سفارشی‌سازی و مهم‌تر از همه تجربه‌ی روان آن که بگذریم، به Essential Space می‌رسیم، قابلیتی که هنوز جای کار دارد و در ادامه درمورد نکات منفی‌اش نیز صحبت خواهم کرد؛ اما اجازه بدهید ابتدا به ماهیت این فضا بپردازیم و اینکه دقیقاً چه کاری قرار است انجام دهد.

پیش‌تر اشاره شد که دکمه‌ی Essential Space فضایی اختصاصی را در اختیارتان قرار می‌دهد که در آن می‌توانید مجموعه‌ای از اسکرین‌شات‌ها، نوت‌ها و مواردی از این دست را دسته‌بندی کنید و یک‌جا به آن‌ها دسترسی داشته باشید. همه‌چیز وقتی جالب‌تر می‌شود که پای هوش مصنوعی به‌میان بیاید.

روش کار دکمه به‌ این شکل است: یک‌بار فشردن دکمه محتوای روی صفحه را ثبت می‌کند، با دوبار فشردن دکمه به فضای ضروری منتقل می‌شوید و با فشردن مداوم دکمه به‌مدت چند ثانیه، محتوای در حال پخش به‌طور خودکار ضبط خواهد شد. پس از آن با زدن فلش زردرنگ، محتوای مربوط هرچه که باشد، در Essential Space ذخیره خواهد شد.

محتوایی که از آن صحبت می‌کنم، می‌تواند اسکرین‌شات، متن یا صدای ضبط‌شده (با محدودیت ۱۰ دقیقه‌ای) باشد؛ مثلاً من از عکسی که با دوربین گوشی ثبت کرده بودم، اسکرین‌شات گرفتم و آن را در فضای ضروری ذخیره کردم. تصویر پردازش شد و توضیحی (متن جایگزین) در مورد آن نوشته شد: سطل زباله‌ی سبزرنگ درون پارک.

ارائه‌ی توضیح برای تصاویر ممکن است در نگاه اول کاربرد محدودی داشته باشد؛ اما ارزش واقعی آن زمانی آشکار می‌شود که لیست خرید یا قرار ملاقات خاصی را همراه با اسکرین‌شات ذخیره کرده باشید. در این صورت، Essential Space با استخراج متن از دل تصویر، قرار ملاقات‌ها و سایر رویدادهای تاریخ‌دار را در زمان مقرر به شما یادآوری خواهد کرد.

نکته‌ی منفی درمورد Essential Space یا فضای ضروری، محدودبودن به فضای ذخیره‌سازی گوشی است؛ محدودیتی که باعث می‌شود فقط از طریق خود گوشی به این فضا دسترسی داشته باشید و اگر گوشی بعدی‌تان ناتینگ نباشد، احتمالاً راهکار خاصی برای انتقال اطلاعات موجود نخواهید داشت. البته کارل پی می‌گوید برای توسعه‌ی آن ایده‌های بیشتری در ذهن دارد و با توجه به واکنش‌های برخی از منتقدان، انتظار می‌رود به این مسئله‌ی مهم نیز پرداخته شود.

در پایان نیز بد نیست اشاره کنم که سیاست ناتینگ درمورد تعداد به‌رورزسانی اندروید بدون تغییر مانده است و همچنان فقط تا ۳ سال آپدیت‌های اندروید را دریافت خواهد کرد و به‌روزرسانی‌های امنیتی گوشی نیز ۶ سال خواهد بود.

بی‌راه نیست اگر بگویم فون 3a پرو در زمینه‌ی تجربه‌ی نرم‌افزاری، حس و حالی در حد و اندازه‌ی پرچمداران ارائه می‌دهد و جالب‌تر اینکه چنین تجربه‌ی ناب و لذت‌بخشی را تراشه‌ای میان‌رده‌ از کوالکام رقم می‌زند؛ تراشه‌ی Snapdragon 7s Gen 3 که پیش‌تر عملکردش را در بررسی ردمی نوت ۱۴ پرو پلاس دیده بودیم و کم‌وبیش می‌دانیم که عملکرد آن چگونه خواهد بود.

شاید اعداد و ارقام تمام حقیقت را درمورد عملکرد گوشی بازگو نکنند؛ اما مثل همیشه آن‌ها را ابزاری قدرتمند برای مقایسه‌ی خام قدرت پردازشی گوشی‌های هوشمند می‌دانیم. برای سنجش عملکرد فون 3a پرو در وهله‌ی اول به بنچمارک‌های تک‌هسته‌ای و چندهسته‌ای تراشه نگاهی می‌اندازیم.

همان‌طور که انتظار می‌رفت، میان‌رده‌ی جدید ناتینگ در اغلب سناریوها عملکرد بهتری نسبت به فون 2a دارد. اگرچه در عملکرد تک‌هسته‌ای CPU تفاوت معناداری بین ناتینگ فون 3a پرو و فون 2a دیده نمی‌شود، از نظر توان پردازشی چندهسته‌ای، گوشی جدید ناتینگ حدوداً با ۲۵ درصد عملکرد بهتر، برتری‌اش را نشان می‌دهد. از نظر توان محاسباتی GPU نیز وضعیت فون 3a پرو با حدود ۳۳ درصد برتری، بهبود قابل قبولی را نشان می‌دهد.

فاصله‌ی میان‌رده‌ی امسال ناتینگ با آخرین پرچمدار این شرکت، یعنی فون ۲ نیز دست‌کم در پردازش‌های CPU به‌قدری نیست که در تجربه‌ی کاربری تفاوت معناداری ایجاد کند؛ اما در پردازش‌های گرافیک محور، برتری تقریباً ۳۵ درصدی به نفع فون ۲ دیده می‌شود.

فون 3a پرو از نظر قیمتی در محدوده‌ای قرار می‌گیرد که مدل‌هایی با لقب «قاتل پرچمدار» در آن حضور دارند؛ به‌عنوان نمونه، شیائومی 14T با تکیه بر تراشه‌ای قدرتمندتر، در آزمون‌های پردازشی تک‌هسته‌ای و چندهسته‌ای به‌ترتیب حدود ۲۰ و ۳۲ درصد عملکرد بهتری از خود نشان می‌دهد. در پردازش‌های گرافیکی اختلاف عملکرد میان دو گوشی به‌مراتب جدی‌تر است و برتری دوبرابری شیائومی باعث می‌شود در پردازش‌های GPU-محور تجربه‌ی بسیار روان‌تری ارائه دهد.

ناتینگ برای حفظ عملکرد پایدار و کنترل بهتر گرما در شرایط پردازشی سنگین، فون 3a پرو را به محفظه‌ی بخار فولادی با مساحت ۴۵۰۰ میلی‌متر مربع مجهز کرده است و ادعا می‌کند که سیستم خنک‌کننده می‌تواند دمای کلی دستگاه را تا ۲۵ درصد کاهش دهد. این موضوع در سناریوهایی مثل اجرای بازی‌های مشابه کال آو دیوتی کاملاً معلوم می‌شود. میان‌رده‌ی ناتینگ حتی با بالاترین تنظیمات گرافیکی، توانست نرخ فریم پایدار ۶۰ فریم‌برثانیه را بدون افت محسوس در عملکرد یا افزایش دمای آزاردهنده ثبت کند.

فون 3a پرو در اغلب سناریوهای روزمره عملکردی روان و پایدار دارد؛ چه در اجرای هم‌زمان چند اپلیکیشن چه هنگام وب‌گردی و جابه‌جایی‌های سریع میان بخش‌های مختلف رابط کاربری. بااین‌حال، گاهی‌اوقات هنگام جابه‌جایی میان لنزهای دوربین، لگ یا تأخیر محسوسی دیده می‌شود. با توجه به عملکرد بهینه‌ی Nothing OS در سایر زمینه‌ها، می‌توان امیدوار بود این نقص جزئی در به‌روزرسانی‌های آینده رفع شود.

فون 3a پرو در نسخه‌های ۱۲۸ و ۲۵۶ گیگابایتی با ۸ گیگابایت رم عرضه می‌شود و مدل ۲۵۶ گیگابایتی با رم ۱۲ گیگابایت نیز در دسترس قرار دارد. ناتینگ به‌طور رسمی به نوع فضای ذخیره‌سازی اشاره نکرده است؛ اما با مقایسه‌ی نتایج بنچمارک‌ها در جدول زیر می‌توان حدس زد که فضای ذخیره‌سازی از نوع UFS 2.2 باشد. توجه داشته باشید که امکان ارتقای فضای ذخیره‌سازی با کارت حافظه‌ی microSD وجود ندارد.

فون ‌3a پرو در زمینه‌ی شارژدهی نسبت به بسیاری از رقبا دست بالاتر را دارد. باتری ۵۰۰۰ میلی‌آمپرساعتی میان‌رده‌ی ناتینگ در تست‌های متداول زومیت توانست با شارژدهی ۱۷ ساعت و ۶ دقیقه از تمام رقبایی که از آن‌ها نام بردیم، پیشی بگیرد. ناتینگ می‌گوید شارژدهی گوشی هنگام تماشای محتوای یوتیوب ۲۶ ساعت خواهد بود. در تست‌های متداولی که طبق روال همیشه در زومیت انجام می‌دهیم، فون 3a پرو در شرایط استاندارد تست‌های شارژدهی زومیت (روشنایی ۲۰۰ نیت برای نمایشگر و خاموش‌بودن تمامی اتصالات)، توانست به شارژدهی ۲۵ ساعت دست یابد که برای یک گوشی‌ میان‌رده عدد معقولی به‌حساب می‌آید.

فون 3a پرو از شارژ سریع ۵۰ واتی پشتیبانی می‌کند و طبق گفته‌ی ناتینگ در مدت‌زمان ۵۶ دقیقه به‌طور کامل شارژ خواهد شد. ضمن اینکه گوشی ناتینگ می‌تواند به‌صورت سیمی، با توان ۷٫۵ وات سایر دستگاه‌ها را نیز شارژ کند.

تمرکز زیاد بر طراحی و رابط‌ کاربری، طبعاً ناتینگ را وادار به کاهش هزینه‌ها در بخش‌های دیگر می‌کند؛ بنابراین، کسی از ناتینگ انتظار نمایشگر یا سخت‌افزار قدرتمند را ندارد. شاید به‌ همین دلیل است که نمایشگر فون 3a پرو با پوشش Panda Glass محافظت می‌شود؛ جایگزینی مقرون‌به‌صرفه برای گوریلا گلس که در چین تولید می‌شود و دوام پایین‌تری نسبت به شیشه‌های کورنینگ دارد.

به‌غیر از پوشش محافظ پاندا گلس که معمولاً در گوشی‌های اقتصادی به‌کار می‌رود، در سایر بخش‌های نمایشگر با یک گوشی کاملاً میان‌رده روبه‌رو هستیم. پنل OLED با پشتیبانی از +HDR10 و عمق رنگ ۱۰ بیتی که نرخ نوسازی آن بین اعداد ۶۰ و ۹۰ و ۱۲۰ هرتز جابجا می‌شود؛ با همه‌ی این‌ها، ادعای ناتینگ مبنی‌بر دستیابی به روشنایی ۳۰۰۰ نیتی، انتظارمان را از روشنایی نمایشگر گوشی بالا می‌برد.

فون 3a پرو در زمینه‌ی روشنایی در سطح معقولی قرار دارد و در تست‌های زومیت توانست در حالت خودکار به روشنایی ۱۴۵۰ نیت و در حالت دستی به حداکثر روشنایی ۸۴۰ نیت دست پیدا کند که بیشتر از حداکثر روشنایی میان‌رده‌های پیشین ناتینگ است؛ اما در همین رده‌ی قیمتی، قاتل‌ پرچمداری همچون شیائومی 14T نمایشگر بسیار روشن‌تری دارد. طبق روال همیشه‌ی زومیت، سعی کردیم روشنایی نمایشگر هنگام پخش محتوای HDR را نیز اندازه بگیریم؛ بااین‌حال، در طول چندین بار تست نتوانستیم به عدد ادعاشده از سوی ناتینگ دست یابیم.

برای کاهش خستگی چشم در تاریکی، فون 3a پرو می‌تواند روشنایی نمایشگر را تا ۲٫۵ نیت کاهش دهد. در چنین سطحی از روشنایی، بسیاری از پنل‌ها ممکن است با نرخ PWM پایین، باعث خستگی چشم شوند؛ اما فون 3a پرو با نرخ ۲۱۶۰ هرتز، تأثیر پدیده‌ی سوسو زدن نمایشگر (Flickering) روی چشم را به‌حداقل می‌رساند.

فون 3a پرو در بخش تنظیمات نمایشگر، دو پروفایل رنگی Standard و Alive را در اختیار می‌گذارد که به‌ترتیب در فضاهای رنگی sRGB و DCI P3 تعریف شده‌اند. نمایشگر پوشش نسبتاً کاملی از فضاهای رنگی را ارائه می‌دهد و در نمایش رنگ‌ها نیز دقت بالایی دارد؛ بااین‌حال، هردو پروفایل رنگ‌ها را سردتر از حالت معیار نمایش می‌دهند.

برای تکمیل تجربه‌ی بصری، فون 3a پرو از اسپیکرهای استریو بهره می‌برد. اسپیکر دوم، به‌عنوان اسپیکر مکالمه نیز ایفای نقش می‌کند و شیار اسپیکر اصلی نیز در بخش پایین فریم گوشی تعبیه شده است. کیفیت و حجم صدا در سطح قابل‌ قبولی قرار دارد و آن را مشابه فون ۲ ارزیابی می‌کنیم؛ بااین‌حال، اسپیکرها در بازتولید صداهای بم همچنان ضعیف ظاهر می‌شوند.

فون 3a پرو برای نخستین‌بار در تاریخ ناتینگ، به لنز پریسکوپی با بزرگ‌نمایی سه‌برابری برای دوربین تله‌فوتو مجهز شده است؛ قابلیتی که نبود آن در بسیاری از میان‌رده‌ها همچون گلکسی A56، به‌وضوح احساس می‌شود. بد نیست اشاره کنیم که لنزهای تله‌فوتو پریسکوپی عموماً برای زوم اپتیکال بیش‌ از ۵ برابر تعبیه می‌شوند و انتخاب ناتینگ برای پیاده‌سازی زوم اپتیکال ۳ برابری با لنز پریسکوپی تا حدی خارج از نُرم به‌حساب می‌آید.

ناتینگ فون 3a استعداد بالایی در ثبت عکس‌های باکیفیت به‌خصوص با دوربین اولتراواید در روشنایی روز دارد؛ بااین‌حال مانند سایر گوشی‌های دیگر مبرا از ضعف نیست. از نقاط قوت دوربین‌ها می‌توان به ثبت رنگ‌های نزدیک به‌ واقعیت اشاره کرد. بااین‌حال اندکی تمایل به‌ گرمی در عکس‌ها دیده می‌شود و در برخی از سناریوها، رفتار دوربین در به‌تعادل‌رساندن نقاط روشن و تاریک ممکن است ناامیدکننده باشد.

افزون‌براین، فون 3a کمی در بیرون کشیدن جزئیات از دل تصویر، بیشتر از ظرفیت حسگرها عمل می‌کند، به‌طوری‌که می‌توان در برخی نقاط به‌وضوح رخنه‌ی نویز و دانه‌دانه‌شدن بافت‌ها را مشاهده کرد. این مسئله تا حدی تأثیر منفی خود را روی سایه‌ها و هایلایت‌ها نیز می‌گذارد. خوشبختانه دوربین تله‌فوتو عکس‌های بسیار جذابی به‌خصوص از سوژه‌های نزدیک با جلوه‌ی بوکه‌ی چشم‌نواز و طبیعی ثبت می‌کند و می‌توان برای ثبت عکس‌های ماکرو از فاصله‌ی ۱۵ سانتی‌متری روی آن حساب باز کرد؛ بااین‌حال در محیط‌های پرنور شاید کمی اوراکسپوز شدن عکس‌ها کمی آزاردهنده باشد.

برای سنجش عملکرد دوربین میان‌رده‌ی جدید ناتینگ، تصمیم گرفتیم برخی از عکس‌های این گوشی را با شیائومی 14T مقایسه کنیم.

در تصاویر ثبت‌شده با دوربین واید، هردو گوشی از نظر ثبت جزئیات در سطح قابل‌ قبولی قرار دارند؛ بااین‌حال، ناتینگ جزئیات بیشتری را از دل تصویر بیرون کشیده و همین تلاش باعث شده است اندکی نویز در تصویر مشاهده شود. در مقابل، شیائومی توانایی بیشتری در کنترل نویز دارد و خروجی سافت‌تری ارائه می‌دهد. از نظر گستره‌ی دینامیکی نیز، حداقل در شرایط نوری‌ای که ما عکاسی را انجام دادیم، تفاوت محسوسی میان عملکرد دو دستگاه دیده نشد و هر دو عملکردی قابل قبول ارائه دادند.

از نظر دقت رنگ نیز تفاوت‌هایی وجود دارد؛ برای مثال، رنگ درختان در عکس واید شیائومی زنده‌تر و گرم‌تر است که حس شادابی بیشتری را منتقل می‌کند، درحالی‌که ناتینگ رنگ‌ها را طبیعی‌تر و نزدیک به واقعیت بازسازی می‌کند.

در تصاویر زیر که با دوربین اولتراواید گوشی‌ها ثبت شده‌اند، هردو عملکرد مطلوبی در کنترل نور دارند؛ بااین‌حال، تصویر شیائومی همچنان حالت سافت‌تری دارد و ناتینگ جزئیات بیشتری را به‌نمایش گذاشته است؛ هرچند همچنان در تصویر اولتراواید ناتینگ نیز نویز دیده می‌شود.

در تصاویر تله‌فوتو، علاوه‌بر تفاوت قاب‌بندی ناشی از فاصله‌ی کانونی لنزها، می‌توان به تفاوت در پردازش‌ رنگ‌ها اشاره کرد. شیائومی به سمت رنگ‌های گرم‌تر گرایش دارد، درحالی‌که ناتینگ رویکردی خنثی‌تر و واقع‌گرایانه‌تر در نمایش رنگ‌ها پیش گرفته است. همچنین، سایه‌روشن‌ها در تصاویر ثبت‌شده با شیائومی، با دقت و عمق بیشتری بازتولید شده‌اند.

در شرایط نوری چالش‌برانگیز، عملکرد گوشی‌ها متفاوت است و این‌بار ناتینگ تصاویر سافت‌تری را ثبت می‌کند و شیائومی با افزودن اندکی نویز، تلاش می‌کند جزئیات بیشتری را حفظ کند. در کنترل و ثبت نواحی پرنور، ناتینگ عملکرد دقیق‌تری از خود نشان می‌دهد.

در تصاویر سلفی، هردو گوشی عملکرد رضایت‌بخشی در زمینه‌ی ثبت جزئیات صورت دارند. بااین‌حال، رنگ‌ها در تصویر شیائومی تمایل بیشتری به سردی نشان می‌دهند.

در تصاویر پرتره، ناتینگ عملکرد بهتری در بازتولید رنگ‌ها دارد و رنگ‌ها واقعی‌تر به نظر می‌رسند؛ اما تصویر نهایی به‌گونه‌ای ثبت شده که گویی فیلتر نرم‌کننده‌ی پوست روی آن اعمال شده است. در مقابل، گوشی شیائومی با اینکه جزئیات صورت را تا حدی حفظ می‌کند، اما در برخی بخش‌ها حالتی شبیه به نقاشی آبرنگی به خود می‌گیرد.

با در نظر داشتن پکیجی که گوشی ناتینگ به‌ازای قیمتش در اختیار قرار می‌دهد، باید به موضوع «تداوم محبوبیت فون 3a پرو نزد هوادارانش»، براساس منطقه‌ی جغرافیایی و بازار، بپردازیم. گوشی ناتینگ با طراحی زیبا و رابط‌ کاربری منحصربه‌فردش و البته اضافه کردن دوربین تله‌فوتو دقیقاً در همان مسیری قدم گذاشته که ناتینگ از ابتدا بر آن تأکید داشته است: ساخت دستگاهی متفاوت، با هویت مشخص، که دیر یا زود طرفداران خودش را پیدا می‌کند. بااین‌حال، با قیمت حدودی ۵۵ میلیون تومان در بازار ایران و با در نظر گرفتن وضعیت رقبا در این بازه‌ی قیمتی، قطعاً انگیزه‌ی خرید گوشی ناتینگ بیش‌ از اینکه «ارزش خرید» آن باشد، به سلیقه باز می‌گردد.

با در نظر داشتن قیمت فعلی، گوشی ناتینگ باید با رقبایی مثل شیائومی 14T رقابت کند که از نظر قدرت پردازشی دست بالاتر را دارد و عنوان قاتل‌پرچمدار را یدک می‌کشد. در چنین شرایطی، برگ برنده‌ی ناتینگ نه در اعداد و ارقام، بلکه در تجربه‌ی متفاوتی‌ است که ارائه می‌دهد؛ تجربه‌ای جدید با سبک‌وسیاق منحصربه‌فرد ناتینگ، سبک، سریع و بدون شلوغ‌کاری.