باستان‌شناسان در کشور بلیز موفق به کشف آرامگاه نخستین پادشاه شهر باستانی کاراکول شدند؛ شهری که در سده‌های ششم و هفتم میلادی یکی از مهم‌ترین مراکز تمدن مایا در منطقه «زمین‌های پست مایا» بود.
آگهی
این پادشاه که نامش «ته کاب چاک» به معنای «خدای باران شاخه درخت» است، در سال ۳۳۱ میلادی به سلطنت رسید و آرامگاه او متعلق به حدود سال ۳۵۰ میلادی است.
این نخستین آرامگاه سلطنتی شناسایی‌شده‌ای است که در این سایت کشف شده و از زمان آغاز کاوش‌های این ناحیه در بیش از ۴۰ سال گذشته، چنین کشفی بی‌سابقه بوده است.
آرامگاه «ته کاب چاک» یکی از سه آرامگاه مهم کشف‌شده در بخش «آکروپول شمال‌شرقی» سایت کاراکول است؛ بخشی مرتفع که در حاشیه مرکز شهر واقع شده و کاربردهای سلطنتی و آئینی داشته است.
درون این آرامگاه اشیای نفیسی چون ظروف سفالی، استخوان‌های کنده‌کاری‌شده، صدف‌های دریایی، مهره‌های یشمی لوله‌ای و ماسکی موزاییکی از یشم وجود داشته‌اند.
یکی از ظروف سفالی، پادشاهی مایا را در حال نیزه به دست گرفتن و دریافت هدایا نشان می‌دهد و ظرفی دیگر، «ایگ چوا» خدای تاجران مایا را در میان پیشکش‌ها به تصویر می‌کشد.
رد پای مکزیک مرکزی و شهر تئوتیئواکان
پیش‌تر در سال ۲۰۱۰ میلادی آثار و اشیایی از مکزیک مرکزی در این منطقه کشف شده بودند، از جمله تیغه‌هایی از سنگ آتش‌زنه که نشانه‌ای از نفوذ فرهنگی شهر تئوتیئواکان، مرکز تمدنی مهم و مؤثر بر آزتک‌های بعدی بود.
با این حال آرامگاه‌های تازه‌کشف‌شده متعلق به زمانی دست‌کم یک نسل پیش از آن آثار هستند. این موضوع نشان می‌دهد که حاکمان این آرامگاه‌ها بومیان منطقه مایا بوده‌اند و نه نخبگان مهاجر از تئوتیئواکان.
ویژگی‌های اسکلت و میراث «ته کاب چاک»
استخوان‌های باقی‌مانده از «ته کاب چاک» نشان می‌دهد که قد او حدود ۱۷۰ سانتی‌متر بوده و هنگام مرگ دندان نداشته و احتمالا سالخورده بوده است. سلسله‌ای که او بنیان گذاشت بیش از ۴۶۰ سال دوام آورد.
کاراکول در دوران شکوه خود یکی از پرجمعیت‌ترین و مهم‌ترین شهرهای مایا بود و جمعیت آن بیش از ۱۰۰ هزار نفر برآورد می‌شود. با این حال مانند بسیاری دیگر از شهرهای مایا، حدود سال ۹۰۰ میلادی به دلایل نامعلومی رو به افول نهاد.
امروزه ویرانه‌های کاراکول در جنگل‌های کوهستانی ناحیه کایو در مرکز بلیز قرار دارند. این ناحیه حدود ۸۵ کیلومتر از ساحل کارائیب و ۷۲ کیلومتر جنوب شرقی شهر باستانی تیکال در گواتمالا فاصله دارد.
شهر گمشده در دل جنگل
تحقیقات باستان‌شناسی نشان داده‌اند که کاراکول مساحتی بیش از ۱۷۷ کیلومتر مربع را دربرمی‌گرفته و دارای مسیرهای سنگ‌فرش‌شده، تراس‌های کشاورزی، سازه‌های عمومی و بناهای عظیم بوده است.
یکی از شاخص‌ترین این بناها، هرم ۴۳ متری «کانا» است که توسط خانواده چیز (Chases)کشف شد و همچنان یکی از بلندترین ساختمان‌های بلیز به شمار می‌رود.
به کانال تلگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
پیوندهای دیپلماتیک میان مایا و تئوتیئواکان
به گفته آرلن چیس، استاد انسان‌شناسی دانشگاه هوستون در آمریکا، وجود نشانه‌هایی از تأثیر تئوتیئواکان در این منطقه نشان‌دهنده ارتباط‌های گسترده حاکمان اولیه کاراکول با سایر بخش‌های مزوامریکا بوده است.
او گفت: «هم مکزیک مرکزی و هم منطقه مایا از آیین‌های یکدیگر آگاه بودند. این در حالی است که فاصله تئوتیئواکان تا کاراکول حدود ۱۲۰۰ کیلومتر است.»
آقای چیس افزود: «به نظر می‌رسد این ارتباطات توسط خود حاکمان حفظ می‌شده است، بنابراین ته کاب چاک و دیگر پادشاهان مایا ممکن است در روابط دیپلماتیک رسمی با تئوتیئواکان مشارکت داشته‌اند.»